BAD LOVE คู่หมั้น..

1740 คำ

BAD LOVE 4 เนื้อหาค่อนข้างรุนแรงโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 2 เดือนต่อมา.. โรงเรียนมัธยมเอกชน SC “ซีวันนี้ไปกินติมกันปะ?” เสียงใสของซินที่เอ่ยชวนเพื่อนสนิทระหว่างเดินกลับบ้านกัน “มีนัดวะมึง.. ไว้วันหน้านะ ซอรี่..” ซีหน้าเจื่อนลงทันทีเพราะเธอมีเรื่องให้คิดมากมายในหัว ได้แต่พลางคิดในใจ.. ‘เฮ้ออ..เดี๋ยวแม่งหนีไปเรียนต่างประเทศซะสิ้นเรื่อง’ “โหยเซงอ่า เจนก็รีบกลับบ้าน..” ซินชักหน้ามุ่ยใส่ซีเหมือนเด็กกำลังร้องไห้ “..แล้วไง มึงนัดหนุ่มไว้เหรอ?” “บะ..บ้าหนา หนุ่มอะไรเล่าา” ซีรีบเปลี่ยนสีหน้าทันทีเพราะมันก็จริงอย่างที่ซินพูดนั่นแหละวันนี้เธอต้องกลับพร้อมกับคู่หมั้นของเธอแต่เรื่องนี้ไม่มีใครรู้นะนอกจากทางบ้านของพวกเรากับผู้ชายที่ชื่อว่า’ เสือ’ คู่หมั้นของเธอนั้นเอง “ทำไมทำหน้าแบบนั้น กูพูดเล่น..งั้นกูกลับละ ไงไลน์มาโอเค!” “อืม ไว้ไลน์หายัยบื้อ..” ซีตอบกลับพร้อมกับส่งยิ้มให้เพื่อนรัก มองเพื่อนสาวที่เดินออกไปจนสุดลับสายตา.. ปริ้น! ปริ้น! “อ๊ะ..จิ๊! บีบบ้าอะไรตกใจหมด” ซีสบถออกมาระหว่างที่มีรถหรูจอดเทียบฟุตบาทข้างซึ่งเธอรู้ดีว่าเป็นใครจึงรีบเดินขึ้นรถไปอย่างหงุดหงิด ปึง! เสียงปิดประตูดังลั่น “เฮ้ยยซี! มึงแม่งอีกแล้วนะ ลูกรักกูเจ็บกันพอดี” เสือสบถบ่นหญิงสาวดังลั่นรถ ไม่ให้เขาหัวเสียได้ไงนี่มันรถคนแรกที่แม่กวางซื้อให้เขาก่อนเข้ามหาลัยเลยนะ “หยุดพูดไปเลย บอกกี่ครั้งว่าไม่ต้องแสดงตัวให้มันมาก..” ซีเหลือบมองเสืออย่างเอาเรื่อง “โห่ รู้หนา..เครียดอะไรมาก กูกับมึงอายุยังน้อยเขาไม่คลุมขุมชนเราได้ตลอดไปเหรอก ทำตัวชิวๆ หน่อยดิวะ” เสือขับรถออกทันที หลังจากที่พูดปลอบใจเพื่อนสาว ที่ตอนนี้นั่งหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ข้างกาย ซีเป็นเพื่อนสาวคนแรกและเธอเป็นคู่หมั้นของเขาด้วย เขารู้จักกับเธอตั้งแต่เด็กถามว่าสนิทไหม? ก็สนิทในระดับหนึ่งแต่เรื่องคู่หมั้นนั้นก็มีเพื่อนสนิทเขาที่รู้เรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน แต่ซีนั้นขอเอาไว้ว่ายังไม่อยากให้ใครรู้จึงกลายเป็นว่าเพื่อนรู้ว่าเขานั้นมีคู่หมั้น.. แต่ก็ยังไม่เคยมีใครได้รู้จักซีอย่างจริงจังสักคน.. “ถ้าซีไปเรียนต่อละ พ่อแม่จะหยุดคิดเรื่องนี้ไหมเสือ?” ซีที่นั่งเงียบอยู่พักใหญ่ก็เอ่ยขึ้นมา “จะหนีปัญหา? ..” เสือเลิกคิ้วสูงถาม ก่อนหันไปขับรถต่อ “..แล้วแฟนละ..ที่บอกว่ารักมันมากกน่ะไม่คิดถึงมันหรือไง?” “เหอะ.. อย่าทำเป็นรู้ดี รู้หรือไง ว่าใครน่ะ” ซีถามเสือออกไปเพราะเธอเคยบอกเสือไว้ว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้วแล้วเสือก็ชอบเรียกเขาคนนั้นว่าแฟนของเธอ เหอะ..แฟนมโนของเธออะนะ “ถ้ากูสืบจริงๆ มันก็ไม่ยากหรอก..แต่ไม่อยากยุ่ง เดี๋ยวเด็กแถวนี้จะร้องไห้งอแง” ปึก! “ขับรถไปเลย..ไอ้บ้าา” ซีตีเข้าที่แขนของเสือด้วยความหมั่นไส้ ในใจก็ระแวงอยู่ไม่น้อยกลัวเสือจะรู้ความลับของเธอ ความลับที่อยู่ในใจมาตลอด และทุกอย่างมันมีเหตุผลของมันเสมอว่าทำไมเธอถึงไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอกับเสือนั้นเป็นคู่หมั้นกัน.. เวลาต่อมา CONDO Z หลังจากเสือพาซีไปทานข้าวที่บ้านเสร็จเรียบร้อย เขาก็พาเธอมาส่งคอนโดทันที บ้านจริงๆ ของซีนั้นอยู่ที่เชียงใหม่ ซึ่งตอนแรกพ่อกับแม่เธอจะให้ไปอยู่ที่บ้านเขาแต่ซีขอเอาไว้ว่าอยากอยู่คอนโดมากกว่าอีกอย่างกลัวคนจะมองเธอไม่ดี “ขึ้นห้องดีๆ ละ” เสือบอกซีระหว่างที่เธอกำลังลงจากรถ “อืม ถึงแล้วไลน์บอกด้วย ไปละบัยย..” ซีโบกลาเสือ ก้าวลงจากรถทันที ก่อนมุ่งเดินเข้าตึกสูง ติ้ด แกร็ก! “ไปไหนมา?” เสียงทุ้มที่นั่งเล่นมือถือหันมาเอ่ยถามซีที่ตอนนี้เธอยังยืนนิ่งที่หน้าประตู “เฮ้อ..” มีแต่เสียงลอบถอนหายใจดังเล็ดลอดเป็นคำตอบกลับเท่านั้น ก่อนเธอเดินผ่านร่างสูงอย่างเบื่อหน่ายเต็มทน หมับ! “อ๊ะ!” “ถามไม่ตอบ..อยากโดน” ร่างสูงคว้าแขนเล็กเอาไว้พร้อมกับแรงบีบเพิ่มขึ้นตามแรงอารมณ์ จนใบหน้าสวยเหยเกเห็นได้ชัด “จะ..เจ็บนะนอท..ปล่อย” ซีกัดฟันพูดออกไป เธอจ้องมองเขาอย่างเอาเรื่อง พรึ่บ! “หึ รู้หนิว่าเจ็บแล้วลองดีทำไม?” นอทเอ่ยขึ้น สะบัดแขนเล็กอย่างแรง เธอรู้ดีว่าเขาไม่ชอบ แต่เธอก็ยังลองดี “ก็ไม่อยากตอบ..แล้วไง มาทำไม?” ซีเสมองไปทางอื่น ทุกวันนี้คนตรงหน้าทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของห้องมากขึ้นทุกวัน “ไปไหนมา? ..” น้ำเสียงกดต่ำเอ่ยขึ้นอีกครั้ง นอทพยายามระงับอารมณ์ที่คุกรุ่นตอนนี้ “ไปกินข้าวบ้านเพื่อนมา..แค่นี้ใช่ไหม งั้นเชิญ..” หมับ ปึก! “โอ้ย..อึก!” ซีร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแผ่นหลัง เมื่อเธอถูกนอทเหวี่ยงเข้ากับผนังห้องอย่างแรง “ลองดี.. ไม่เลิก” ความอดทนขาดผึง นอทไม่ว่าเปล่าจับร่างบางลากเข้าห้องนอนทันที หมับ “ทะ..ทำอะไร? ปล่อยนะ บอกให้ปล่อย!” ซีถึงกับเนื้อตัวสั่นเทาขึ้นมาทันทีเพราะสิ่งที่นอทกำลังนั้นมันคือสิ่งที่เลวร้ายสำหรับเด็กผู้หญิงมัธยมปลายอย่างเธอ ปึก! “อึก..” ซีจุกจนพูดไม่ออก เมื่อถูกเหวี่ยงร่างลงบนเตียงนอนอย่างแรง “จะบอกได้ยัง..ว่าไปไหนมา?” นอทเอ่ยถามซีอีกครั้งด้วยน้ำเสียงกดต่ำ มือกพลางแกะกระดุมเสื้อออกไป สายตาจับจ้องร่างบางที่นอนกุมท้องอยู่บนเตียงอย่างเย็นเยียบ “อย่าทำ..” ซีกระเถิบตัวขึ้นไปหัวเตียงมองผู้ชายตรงหน้าทั้งน้ำตา.. “หึ ลองดีสินะ” ขายาวก้าวสามขุมเข้าหาร่างบาง ตอนนี้ร่างกายเขานั้นอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า “ฮึก..” ยิ่งเห็นแบบนั้น ซีถึงกับสะอื้นออกมาจนตัวโยน ส่ายหน้าไปมาเพื่อให้เขานั้นสงสารเธอ หมับ! ครืด! “กรี้ดดด!” ซีกรีดร้องออกมา เมื่อถูกคนตรงหน้าจับข้อเท้าดึงเข้าหาตัวอย่างแรง แคว่ก แคว่ก “กรี้ดด..เจ็บนะปล่อย! ปล่อยฉัน!” ซีกรีดร้องออกมาอีกครั้งในระหว่างที่ชายหนุ่มดึงทึ้งชุดนักเรียนเธอจนขาดวิ่น มันบาดผิวขาวของเธอจนแดงช้ำไปหมด “เงียบ!” นอทตะคอกดังลั่นอย่างหมดความอดทน “อึก! .” ซีสะดุ้งปิดปากเงียบ น้ำตาไหลรินออกมาอย่างหนักเพราะเธอรู้ว่าต่อให้เธอขอร้องคนตรงหน้าเธอยังไง คนอย่างเขาก็ไม่มีทางที่จะหยุดทำเรื่องสารเลวกับเธอ เวลาต่อมา.. “อึก..ฮือ” เสียงสะอื้นดังเล็ดลอดออกมา มือกำผ้าห่มกายเอาไว้แน่น ซีปล่อยน้ำตาออกมาด้วยความเจ็บปวด หันหลังให้กับเขาที่ตอนนี้กำลังจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองอยู่ “จะร้องทำไม? ทำเหมือนไม่เคย” นอทสวมเสื้อติดกระดุมพลางมองร่างบางที่นอนหันหลังให้เขาด้วยเนื้อตัวสั่นเทาเพราะเธอกำลังร้องไห้สะอื้นอย่างหนัก “อึก..คนเลว” ซีสบถด่าขึ้นให้ร่างสูงได้ยิน เธอก็ยังนอนอยู่ที่เดิมเพราะจะขยับตัวเธอแทบจะทำไม่ได้เลย “หึ ยังปากดีไม่เลิก” นอทตอนนี้แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก้าวเดินเข้ามาหาร่างบาง หมับ! “โอ้ย!” ซีร้องออกมาอย่าเจ็บ เมื่อถูกชายหนุ่มกระชากแขนอย่างแรง “อย่าลืมกินยาเพราะถ้าท้องขึ้นมา..” นอทยังไม่ทันได้พูดจบประโยคซีก็สวนขึ้นมาทันที “ไม่มีวัน! นายจำไว้ให้ดีว่าฉันไม่มีวันท้องกับคนสารเลวอย่างนายหรอกนอท!” พรึ่บ! “เหอะ! ไอ้สารเลวคนนี้ไม่ใช่เหรอที่เธอรักน่ะหะ!” นอทสะบัดแขนซีอย่างแรง ผู้หญิงอะไรทั้งที่ปากบอกว่ารักเขาแต่พอมาตอนนี้กลับบอกว่าเขานั้นสารเลว ตลกสิ้นดี! “อึก..ฮือ” ใบหน้าสวยซบลงเตียงสะอื้นจนตัวโยน กำหมัดมือเอาไว้แน่น หัวใจดวงน้อยเจ็บปวดเหลือเกินที่พลาดท่าให้กับคนอย่างเขาถึงเธอจะรักเขาแต่เธอก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ เธอผิดมากหรือไงที่ดันไปรักคนอย่างเขา แล้วมันใช่เรื่องที่เขาจะมาทำสารเลวกับเธอแบบนี้เหรอ? ..มันสมควรแล้วหรือไง! เช้าวันต่อมา.. 10.00 น. ออด~ ออด~ “อื้อ..ใครมาแต่เช้าเนี่ย?” ซีบ่นอุบอิบออกมา วันนี้วันหยุดซึ่งเธอก็อยากจะพักผ่อนร่างกายด้วย เมื่อคืนคนสารเลวนั้นกว่าจะหยุดทำก็เกือบเช้า ออด~ออด~ พรึ่บ! “เฮ้..มาแล้วๆ” ซีหยิบชุดนอนตัวโคล่งขึ้นมาสวมใส่ เดินออกไปดูสายตาสอดส่องประตูแมวก็พบว่าไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจากแซนลูกพี่ลูกน้องของเธอ “เฮ้อ..จะมาทำไมวันนี้?” ซีลอบถอยหายใจออกมา หลับตาลงเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มให้น้องสาว “โหยกว่าจะเปิด ทำไรอะไรอยู่พี่ซี?” แซนชักหน้ามุ่ยใส่ซีเพราะเธอซื้อของกินมาเต็มไม้เต็มมือ “ไม่ต้องมาบ่นเลย เรามาทำไมแต่เช้า” ซีเอื้อมไปหยิบถุงในมือของน้องสาว พากันเดินเข้าไปในห้องครัว “เช้าอะไรเล่าา นี่มันสิบโมงกว่าแล้วพี่” แซนชูมือถือของเธอให้พี่สาวดูเวลาในนั้นว่ามันสายแล้วจริงๆ กึก..ใครจะรู้ว่าในใจของซีนั้นกระตุกเต้นแรงแค่ไหน เมื่อภาพหน้าจอมือถือน้องสาวมันเป็นภาพผู้ชายคนเดียวกันที่ทำสารเลวไว้กับเธอเมื่อคืน.. ซึ่งเธอไม่ได้อยากเห็นมันเลยสักนิด..

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more