ชินอ๋องเฉินเทียนอี้ใช้สายตาคุกคามจ้องมองไปที่เหลียงจื่อเจี้ยน ทั้งสองสบตากันโดยที่ไม่มีผู้ใดยอมใคร
"นี่ชินอ๋องกำลังกล่าวสิ่งใดอยู่ เจิ้นไม่เห็นจะเข้าใจเลยสักนิด"
"หึ!!! ในตอนนั้นเหตุใดเปิ่นหวางถึงไม่ฉุกใจคิด เมื่อได้เห็นใบหน้าของพระองค์ในคราแรก องค์รัชทายาทของแคว้นต้าหมิง ช่างมีใบหน้าที่ดูโดดเด่นและสง่างามแตกต่างจากบุรุษอื่นนัก แค่เพียงได้พบเจอไม่กี่ครั้ง ก็ทำให้จดจำได้เป็นอย่างดี อาจจะเพราะในตอนนั้น พระองค์ทรงมีหนวดเคราปกคลุมไปทั่วใบหน้า หากไม่พิจารณาให้ถี่ถ้วน จึงทำให้ไม่สามารถคิดออก หากในตอนนั้น เปิ่นหวางฉุกใจคิดขึ้นมาสักนิด คงไม่ต้องเสียเวลานานถึง 5 ปีเพื่อออกตามหาพวกนาง ไปทั่วสารทิศเช่นนี้"
"ดูเหมือนว่าชินอ๋องจะทรงเข้าพระทัยผิด คิดว่าเจิ้นเป็นคนที่ท่านเคยพบเจอมา แต่เท่าที่เจิ้นจำได้ พวกเราเคยพบเจอกันตอนที่ฮ่องเต้เฉินเจี้ยนเหา ขึ้นครองราชย์ในครั้งนั้น และหลังจากนั้น ก็ไม่เคยพบเจอกัน
