คุณหมอตอเถื่อน 1
1295 คำ
คุณหมอจิณณ์ วัย 44 ปี มองเด็กสาวที่กำลังนั่งพับเพียบอยู่กับพื้น ข้างกายคือป้าแม่บ้านที่มาทำงานบ้านเขาทุกๆ วันจันทร์และวันพุธ
“คือป้าปวดหลังมากเลยค่ะคุณหมอ เส้นเอ็นมันอักเสบขึ้นมาอีกแล้ว” พัชรีวัย 63 ปีก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ แต่ร่างกายมันไม่ไหวจริงๆ
“ครับ...นี่ค่าแรงงวดสุดท้าย แล้วก็โบนัสนิดหน่อยจากผม” เขายื่นซองสีขาวไปตรงหน้าคนที่กระพุ่มมือไหว้
คุณหมอหนุ่มใหญ่ก็งานรัดตัวจนไม่มีเวลามาสนใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ในบ้าน แต่เขาติดการอยู่บ้าน ที่มีพื้นที่ใช้สอยมากกว่าจะย้ายไปอยู่คอนโดแบบชายโสดคนอื่นๆ
“นี่หนูเมย์...คนที่จะมาแทนป้าค่ะ”
เมยาวีไหว้คุณหมอ ปีนี้เธออายุ 20 ปี แล้วก็กำลังถังแตก ต้องทำงานทุกอย่าง ไม่มีสิทธิ์เลือก พ่อ แม่ น้องๆ กำลังรอเงินเล็กๆ น้อยๆ จากเธอ
“อ๋อ...ครับ” อย่างน้อยก็คงพอไว้ใจได้ เด็กสาวตรงหน้าก็ดูเรียบร้อยดี แถมยังหน้าตาสวยไม่ใช่น้อย
“ป้าไปก่อนนะคะ จะทิ้งหนูเมย์ให้ลองทำมื้อเย็นให้คุณหมอทานนะคะ” ป้าพัชรีช่วยเปิดทางให้สาวน้อยที่คงไม่กล้าแม้แต่จะพูดจาอะไรสักคำ
“โอเคครับ งั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน” ปกติน่ะบ้านจะเงียบตอนเขากลับมา วันไหนต้องการกินอะไรก็จะโทรสั่งล่วงหน้า หรือไม่ก็สั่งให้ป้าเข้ามาทำให้โดยตรง
เมยาวีเดินออกไปส่งป้าพัชรีที่หน้าบ้าน
“ป้าคะ...”
“ว่าไง” ป้าหันไปมองอย่างเอ็นดู นางกับครอบครัวเมยาวีเป็นเพื่อนบ้านละแวกเดียวกัน
“เรื่องที่ป้าแนะนำนั่น...” เธอกระดากปาก แต่ถ้าไม่ถามก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้คุยกันอีก
“เมย์ก็ถามคุณหมอแกตรงๆ เลย”
“แต่มันจะดีเหรอป้า”
“ดีสิ คุณหมอแกเรียกผู้หญิงมาผ่อนคลายบ่อยๆ แต่ละคนน่ะรับทรัพย์กันพอสมควรเลยนะ”
คุณหมอหนุ่มใหญ่ยังไม่มีเมีย แต่ก็มีคู่ขาที่นางเคยเห็นอยู่สาม-สี่คน ผลัดเปลี่ยนกันมาเดือนละครั้งสองครั้ง
“ถ้าเมย์อยากได้เงินก็ต้องลองถามแกดู แล้วถ้าทำดีๆ คุณหมอแกเป็นคนใจดีมากนะ”
“แต่เมย์ไม่กล้า ป้าเกริ่นให้หน่อยได้ไหมคะ” เมยาวีไม่เคยพูดจาเรื่องพรรค์แบบนี้มาก่อน ยิ่งกับผู้ชายยิ่งไม่กล้าจะจินตนาการ
“ไม่ได้หรอก ถ้าป้าเกริ่นแกปฏิเสธแน่ เอางี้...ถ้ายังไม่กล้าก็ลองให้แกจ้างมากกว่าสองวันต่อสัปดาห์...” รายได้การเป็นแม่บ้านบ้านคุณหมอก็ดีมากเช่นกัน ครึ่งวันงานก็เสร็จ ถ้ามารับจ๊อบเอาของมาส่ง มารีดผ้า ซักผ้า มาทำกับข้าวก็จะได้พิเศษทุกครั้ง
“ทำงานด้วยกันสักพักก็ลองพูดกับแกดู” พัชรีก็ช่วยเด็กสาวได้แค่นี้แหละ “ป้าไปก่อนนะเมย์”
“ค่ะ เดินทางดีๆ นะคะป้า” เธอโบกมือลาคนที่จะไปหาลูกสาวต่อที่ต่างจังหวัด
เมยาวีทำอาหารตามสูตรที่อยู่ในเก๊ะในห้องครัว ทุกอย่างล้วนเป็นเมนูสายเฮลตี้ และก็ทำได้ไม่ยาก สักพักสเต๊กจานโตก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า
เมื่อรอแล้วรอเล่าคุณหมอก็ไม่ลงมาเสียที ในที่สุดเธอก็ถือวิสาสะเดินขึ้นไปที่ชั้นบน
ก๊อก...ก๊อก...
เคาะแล้วก็รออย่างที่ป้าพัชรีเคยสอน แกบอกคุณหมอเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้ว ไม่ชอบคนเสียงดังโวยวาย
“เข้ามาสิ”
เมื่อท่านเจ้าของอนุญาต เธอก็ค่อยๆ แง้มประตูเข้าไปอย่างช้าๆ
ก่อนจะตาโตแก้มแดง เมื่อเห็นคุณหมอหนุ่มใหญ่ วัยใกล้เคียงกับพ่อและแม่อยู่ในผ้าขนหนูคาดเอวเพียงผืนเดียว
กล้ามอก กล้ามท้องบึกบึนมีไรขนปกคลุมเรียงตัวกันสวยงาม
หยดน้ำพราวร่างยิ่งทำให้เขาน่ามองและก็ดูเซ็กซี่เกินกว่าจะเป็นคนรุ่นใหญ่
“อะแฮ่ม...” จิณณ์เคลียร์คอเสียงดัง เด็กตรงหน้าจ้องเขาราวกับจะกลืนกิน
“เอ่อ...คือหนู...” เหมือนสมองโล่ง จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเดินขึ้นมาทำไม
ตอนนี้เห็นแต่มือกว้างที่กำลังใช้ผ้าขนหนูซับน้ำไปตามลอนซิกแพค
แม่บ้านคนใหม่ไม่ปิดบังสายตาที่เต็มไปด้วยความต้องการ แต่อีกฝ่ายเด็กไปสำหรับเขา
“หนูต้องการอะไร”
เมยาวีเงยหน้าขึ้นมองคุณหมอที่ขยับมายืนใกล้กันมากเหลือเกิน
นี่เธอรู้สึกอะไรกันแน่ ทำไมคุณหมอมีแรงดึงดูดแปลกๆ ที่ทำให้เธอรู้สึกไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย
“อาหารค่ะ”
“อือฮึ...” ตากลมโต ปากเป็นกระจับ จมูกรั้นนิดๆ เครื่องหน้าที่น่ารักมากกว่าจะสวยจัด
“อาหาร...เสร็จนานแล้วค่ะ” พอรู้ตัวก็รีบหลุบตาลงต่ำ ตอนนี้รู้สึกอายจัง
“โอเค...งั้นฉันขอแต่งตัวก่อนนะ” ทุ่มกว่าเข้าไปแล้ว
“อ๋อ...อ๋อ...ค่ะ...” อยากจะบ้าตาย นี่เธอกลายเป็นคนติดอ่างไปเลย
สักพักคุณหมอก็มานั่งโต๊ะให้เธอรับใช้
“คุณหมอต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ”
จิณณ์ไม่ได้ตอบ แต่เขายื่นโทรศัพท์ไปตรงหน้าเด็กตาแป๋ว
“คะ?” เธอรับโทรศัพท์มาอย่างงงๆ
“กดเบอร์บัญชีเธอสิ”
เมยาวีกดไปแบบงงๆ ส่งคืนกลับไปแบบงงๆ
ติ้ง...
เสียงข้อความเข้า
หนึ่งพัน
“ค่าเสียเวลาของเธอวันนี้”
“เอ่อ...” ไม่คิดว่าจะได้ แล้วตอนนี้ก็ดีใจมาก “หนูขอบคุณคุณหมอค่ะ”
“กลับไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันมีธุระที่นี่...”
เมยาวีมองคุณหมอหนุ่มที่กำลังกดโทรศัพท์ หรือว่าเขาจะโทรหาคู่ขาที่ป้าพัชรีเคยบอก
แล้วก็จริงดังคาด เขาส่งไลน์ไปหาใครคนหนึ่งที่เธอมั่นใจจากการเห็นเพียงรูปโปรไฟล์ว่านั่นคือเอเย่นต์ในการหาผู้หญิงบริการชั้นสูงอย่างที่ป้าพัชรีเคยพูด
“คุณหมออยากให้หนูขึ้นไปบริการที่ห้องไหมคะ” แล้วปากก็โพล่งออกไป เร็วกว่าใจและสมองคิด
“ห้อง?” ตามองปากแวววาวคู่นั้น ลิ้นเล็กสีแดงแลบออกมาเลียริมฝีปากด้วยความประหม่า
“ห้องนอนน่ะค่ะ” เธออับอาย แต่ก็คิดว่าไม่อยากให้โอกาสมันหลุดลอยไป
“แล้วเธอจะคิดเท่าไหร่ล่ะ”
เธอมองคนที่หันกลับไปจัดการอาหารต่อ เหมือนเรื่องที่เขาเพิ่งพูดออกมาคือการสั่งซื้อข้าวของสักชิ้น
“หนู...”
“อย่าบอกนะว่าฟรี” เขาจิบไวน์แดงนิดๆ ก่อนจะจิ้มเนื้อเข้าปากต่อ ก็น่าสนใจดีที่จะเปลี่ยนแนวเป็นใสๆ
“เอ่อ...หนู...หนูไม่รู้ว่าเขาคิดกันเท่าไหร่ค่ะ” เหมือนคนโง่ที่ไม่ได้หาข้อมูลมา แต่เมื่อพูดแล้วก็ไม่คิดถอย
“ก็แล้วเธอเคยขายมาเท่าไหร่ล่ะ”
เจ็บจึ๊กที่กลางอก แต่มันก็ถูกต้องแล้วที่เขาจะถามแบบนั้น
เธอมองคุณหมอจิณณ์ที่รวบส้อมมีด บ่งบอกว่าเขาอิ่มแล้ว
“หรือว่าแล้วแต่ลูกค้าจะให้ล่ะ”
เธอเผลอถอยหลังทันทีที่คุณหมอสาวเท้าเดินเข้าหา
“คุณหมอ...เคยจ่ายเท่าไหร่ล่ะคะ” เธอเผลอยันบ่ากว้าง แต่แล้วมือแกร่งกลับรวบเอวเธอเข้าไปแนบชิด กลิ่นอายของบุรุษเพศในระยะประชิดมันเป็นแบบนี้นี่เอง
“ตั้งแต่ห้าร้อยจนถึงหลายหมื่น...” เขาอารมณ์ดีเพียงแค่เห็นแก้มแดงๆ และปากที่เผยอน้อยๆ
เด็กนี่กำลังคิดเล่นอะไรอยู่ กล้าดียังไงถึงมาท้าทายผู้ชายเขี้ยวลากดินแบบเขา
- ผู้เขียน
