"วันนี้ห้ามผิดพลาดอีกนะครับ" โจ๊กพูดขณะที่เรายืนอยู่หน้าห้องของเฮียขุน
"ค่ะ" รับปากทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่าจะทำได้ไหม
"คนเราไม่ได้มีโอกาสให้แก้ตัวบ่อย ๆ นะครับ ขอให้คุณโชคดี" จะกดดันฉันทำไมนัก คิดว่านี่มันเรื่องเล็ก ๆ หรือไง นี่เรื่องใหญ่สำหรับฉันเลยนะ
ว่าแต่ฉันจะทำคร่ำครวญทำไมในเมื่อฉันเป็นคนเลือกทางนี้เอง อย่าใช้อารมณ์สิมีนา
ติ๊ด สลัดความประหม่าทิ้งเมื่อประตูเปิดออก เป็นอีกครั้งที่ฉันก้าวเข้ามาในห้องเย็นเฉียบ หนาวสั่นกว่าเดิมเมื่อต้องเปลื้องชุดคลุมให้เหลือกายเปลือยเปล่าตั้งแต่หน้าประตู
ฉันเดินมาที่เตียงเหมือนเมื่อวาน เดินมาหยุดอยู่ข้างเตียง รอเฮียขุนเอ่ย
"ขึ้นมาสิ" เสียงทุ้มเอ่ยในเวลาต่อมา ฉันจึงคลานขึ้นไปนั่งพับเพียบบนเตียง ความมืดสลัวทำให้ฉันแทบมองไม่เห็นสิ่งใด ๆ ที่คลานมานั่งพับเพียบก็อาศัยมือคลำเพื่อไม่ให้นั่งทับเขา จะเสียตัวทั้งทีช่างยากเย็นแสนเข็ญ มีที่ไหนให้ผู้หญิงที่ทำไม่เป็น
