"จะไปไหน" หลังจากที่นอนแช่อยู่บนเตียงสักพักหนึ่งฉันจึงพยายามพยุงตัวลุกขึ้น เพื่อไปใส่ชุดคลุมและออกจากห้องนี้ ฉันอยู่ที่นี่นานเกินไปแล้ว
"กลับที่ของมีนค่ะ"
"ต่อไปนี้อยู่ที่นี่ ห้ามออกไปไหน อยู่แต่ในห้องนี้ หน้าที่ของเธอคือตั้งท้อง ถ้าไม่ท้องก็บำเรอฉันไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็ท้องเอง" คือสิ่งที่เฮียขุนพูดก่อนจะเดินหายไปในห้องน้ำ การที่เขาเข้าห้องน้ำทำให้ฉันมีโอกาสได้ร้องไห้เพราะรู้สึกกลัว เจ็บใจ อึดอัดเรียกได้ว่าทุกอย่างมันโถมมาที่ฉัน
แต่แล้วจู่ ๆ เขาก็โผล่หน้าออกจากห้องน้ำและเรียก "มีน"
"คะ" ฉันเช็ดน้ำตาก่อนจะหันไปมอง จะไม่มองก็ไม่ได้เดี๋ยวจะหาว่าฉันไม่มีมารยาท ทว่าถ้ามองด้วยสายตาน่าสงสารก็จะโดนว่าอีก
เฮ้อ มีนเอ๊ย เกิดเป็นแกนี่มันยากจริง ๆ
"ใส่เสื้อคลุมให้ดี แม่บ้านเอากับข้าวมาให้เปิดออกไปรับด้วย หรือจะโป๊ก็ตามใจ เผื่ออยากโชว์" เฮียขุนบอกก่อนจะหายเข้าไปในห้องน้ำ
"..." ลุกค่ะ ลุกสิคะ จะรออ
