เราเล่นสงครามประสาทกันเกือบสิบนาที คุณไฟยืนรออยู่หน้าหอพักอย่างนั้น ส่วนวาเองก็ทำใจแข็งไม่ยอมลงไปรับอีกฝ่าย ก่อนที่สุดท้าย…เขาจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ในที่สุด เนื่องจากไม่อยากให้คุณไฟต้องตกเป็นข่าวอีกครั้ง อีกทั้งยิ่งวาปล่อยให้คุณเขายืนรอนานเท่าไร อีกฝ่ายก็ยิ่งเป็นจุดสนใจมากขึ้น
แม้ไม่ได้อยากลงไปหา แต่วาก็ไม่มีทางเลือกมากนัก เนื่องจากคุณไฟเองก็ใช่ว่าจะยอมกันง่าย ๆ ซึ่งทันทีที่คุณเขาเห็นว่าวาปรากฏตัว รอยยิ้มชวนให้ประสาทเสียก็ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อทันทีและนั่นก็ทำให้วารู้สึกเกลียดนัก เพราะมันเหมือนเป็นการตอกย้ำว่าท้ายที่สุดแล้ว…ชัยชนะเป็นของใคร
แน่นอน…ชัยชนะนี้เป็นของคุณไฟ ในขณะที่วาไม่เคยชนะคุณเขาเลยสักครั้ง
“อะไรกันครับ คุณแค่แวะเอาข้าวต้มมาให้ไม่ใช่เหรอ” วาถามคนตรงหน้าทั้งคิ้วขมวด หลังเขายื่นมือจะไปรับถุงข้าวต้มจากอีกฝ่าย แต่ทว่าคุณไฟก
