อีกสามวัน…พี่ว่านก็จะกลับมาทำงานดังเดิมแล้ว วาจึงทำอะไรไม่ได้ นอกจากอดทนรอให้ถึงวันนั้น ซึ่งถ้าหากว่าตามจริงระยะเวลาสามวันที่ว่า มันก็อีกแค่แป๊บเดียวเท่านั้น
เพราะยังอยู่ในช่วงฤดูฝน มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกหากตลอดทั้งวัน ท้องฟ้าจะขมุกขมัวไร้ซึ่งแสงอาทิตย์ ก่อนที่ช่วงบ่ายของวัน เม็ดฝนจะเริ่มโปรยปรายลงมาอย่างที่คาดการณ์เอาไว้
หลังเห็นเม็ดฝนกระทบโดนหน้าต่างบานใส ดวงตาของวาก็มองไปยังนอกอาคารอย่างสนอกสนใจทันที นั่นไม่ใช่เพราะความชอบที่ได้เห็นสายฝนโปรยปรายลงมา แต่เป็นเพราะอีกไม่กี่นาทีหลังจากนี้ การประชุมก็จะเสร็จสิ้นแล้วต่างหากและวาก็มีธุระต้องไปต่อ
เกี่ยวกับงานที่ใหม่ของเขา…
เพราะความร้อนอกร้อนใจที่มีอยู่เต็มเปี่ยม นั่นจึงทำให้วาเผลอแสดงอาการเหล่านั้นออกมาโดยไม่ตั้งใจ ซึ่งการกระทำที่ไม่เหมาะสมของเขา ก็ทำให้คุณไฟที่นั
