ฝ่ายคนของเยี่ยนเฟยเมื่อทำภารกิจเสร็จก็มารวมตัวยังที่ลับแห่งหนึ่งซึ่งนัดหมายกันไว้ ลู่ฉิงมารออยู่ก่อนส่วนหมิงเช่อกับฉางจวนแยกย้ายกันพาคนของตนเองไปคนละทาง เพราะไม่ใช่แค่ขบวนสินค้าที่ถูกพวกเขาก่อกวน แต่บรรดาร้านค้าเครือข่ายของตระกูลอู๋ที่ผูกขาดขายสินค้าในราคาไม่เป็นธรรมต่อชาวบ้านก็โดนด้วย โดยพวกเขาส่งคนเมาไปอาละวาดโวยวายทำลายข้าวของทำให้ลูกค้าหวาดหวั่นไม่กล้าเข้ามาใช้บริการ พอโดนบ่อยเข้าก็ทำให้หลายร้านขาดทุนจนต้องไปร้องเรียนกับตระกูลอู๋
“พวกเจ้าเป็นอย่างไรกันบ้าง” ลู่ฉิงถามด้วยความอยากรู้ ใจเขาอยากเห็นศัตรูล่มจมไปต่อหน้าต่อตาเสียตอนนี้ด้วยซ้ำ ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจดลบันดาลได้ดั่งใจนึกจึงอดทนมาจนทุกวันนี้
“ทำสำเร็จขอรับ แต่...ข้าคิดว่ามีคนแอบตามพวกข้าอยู่ขอรับ เมื่อวันก่อนข้าจับพวกมันได้คนหนึ่ง แต่มันชิงฆ่าตัวตายไปเสียก่อนจะเค้นความได้ ไม่รู้ว่าจะเป็นคนของอู๋เจี้ยนหาวหรือไม่” หมิงเช่อมองหน้าลู
