“คุณหนูจางซูเม่ยไม่อยากแต่งกับพระองค์ ราชโองการสมรสของฮ่องเต้แจ้งเพียงแค่ว่าบุตรีเสนาบดีจางเนี่ยนเจิน เสนาบดีเฒ่าผู้นั้นจึงมอบราชโองการสมรสให้แก่บุตรีที่เขาทิ้งขว้างมาแต่งแทนบุตรีที่รักใคร่ เพียงเพราะคุณหนูจางซูเม่ยนางอยากแต่งเป็นไท่จื่อเฟยขององค์รัชทายาทหยางเฟยเทียนพะย่ะค่ะ”
ตุบ!!
เสียงร่างสูงใหญ่นั่งทรุดลงไปกับเก้าอี้ในห้องหนังสือจนเกิดเสียงดัง เพราะขาของเขาหมดเรี่ยวแรงที่จะยืนต่อไปได้อีกแล้ว เมื่อความจริงข้อใหญ่ได้ตีแสกลงกลางหัวใจของเขา
“ซีซวน ได้ข่าวจางเย่วชิงบ้างหรือไม่” น้ำเสียงอ่อนล้าหมดแรงเอ่ยถามองครักษ์ข้างกาย ที่ยืนรอรับสั่งอยู่ไม่ไกล
“ยังเลยพะย่ะค่ะ ตามด่านตรวจคนเข้าเมือง ไม่มีผู้ใดได้ยินชื่อสตรีที่ชื่อจางเย่วชิงเลยสักคน เสมือนมีมือที่มองไม่เห็นเข้ามาช่วยเหลือให้นางหลบหนีออกไปโดยไม่ทิ้งร่องรอยใดๆไว้เลย”
“แล้วสาวใช้ผู้นั้นของตระกูลจางเจ้าเจอตัวนางหรือยัง” แววตาอ่อนล้าเมื่อส
