“เดี๋ยวเย็นนี้ฉันจะมารับนะ” ภูวดลที่ขับรถมาส่งเอ่ยขึ้นก่อนที่หล่อนจะลงไปจากรถ
“เอ่อ... แก้วไม่อยากรบกวนค่ะ”
“ฉันไม่ได้ให้เธอรบกวนฟรีๆ หรอกดอกแก้ว เพราะตอนกลางคืน เธอก็ต้องชดใช้ให้ฉันอยู่ดี”
ดอกแก้วก้มหน้าแดงๆ ของตัวเองลงมองมือเล็กที่ประสานกันอยู่บนตักของตัวเอง เข้าใจความหมายของภูวดลดี
“แล้วไม่ต้องให้ผู้ชายคนไหนมายืนรอใกล้ๆ อีกล่ะ เข้าใจไหม”
“ค่ะ”
ภูวดลจ้องมองเสี้ยวหน้าหวานของดอกแก้ว แล้วก็ถอนใจออกมายาวเหยียด
อย่าเอาแต่คิดเรื่องลามกกับดอกแก้วสิวะไอ้ภู มึงต้องคิดเรื่องอื่นบ้าง
“ลงไปได้แล้ว ฉันจะรีบไปทำงาน”
“ค่ะ...”
หล่อนลนลานลงไปจากรถโดยไม่ต้องให้ภูวดลบอกซ้ำ
ชายหนุ่มมองตามร่างอรชรในชุดนักศึกษาของดอกแก้วไปจนลับตา รอยยิ้มน้อยๆ ผุดขึ้นที่มุมปากโดยไม่รู้ตัว
ขณะที่เขากำลังจะขับรถออกจากหน้ามหาวิทยาลัยที่ดอกแก้วเรียนอยู่ เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นเสียก่อน
“ว่าไง”
“เรื่องที่คุณภูสั่ง
