ซือเหม่ยหลันภรรยาของชายอาภัพแห่งหมู่บ้านป่าท้อ

บทที่ 1

สวรรค์นี้มันเรื่องบ้าอะไรวะคนทั้งคนมีค่าตัวเพียงหมูป่าหนึ่งตัวนี้นะ!!!!

แม่เจ้ากูอยากฟาดปากอีแม่เลี้ยงของน้องซือเหม่ยหลันจังเลย เพียงตาได้แต่โกรธแค้นกับชะตากรรมของสาวน้อยที่พ่อแม่ตายจากจนหมดต้องอยู่กับแม่เลี้ยงมาตลอด ตอนที่บิดาของนางยังมีชีวิตอยู่เพียงสามปีให้หลังท่านก็เสียชีวิตจากไข้ป่า ทิ้งให้ซือเหม่ยหลันต้องทนรับใช้แม่เลี้ยงใจร้ายมาเป็นปีจนร่างกายซูบผอมแถมนางยังเป็นโรคหัวใจอีก พอได้รับรู้ว่าตนเองถูกยกให้ชายสายตาพิการแห่งหมู่บ้านป่าท้อจนทำให้อาการกำเริบสิ้นใจไปในห้องหอเมื่อเจอหน้าว่าที่สามี

อย่าให้กูเจอนะแม่จะฟาดปากแทนสาวน้อยแทนสักครั้งให้จงได้คิดในใจอย่างโมโห พลางบอกกับดวงวิญญาณของซือเหม่ยหลันให้ไปหาบิดามารดาที่สวรรค์ ชีวิตที่เหลือพี่สาวจะใช้แทนเธอเอง รับปากว่าถ้พี่สาวเจอแม่เลี้ยงของเธอเมื่อไรพี่สาวจะฟาดปากนางให้จนวิ่งกลับบ้านไม่ทันเลยละ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับอีเพียงตาซะแล้วอย่างมึงต้องเจอกูเท่านั้นอีแม่เลี้ยงระยำ

นางคิดในใจด้วยความเดือดดาลอยู่คนเดียวก่อนที่นางจะลุกออกไปจากในห้องบ้านของสามีของนางเมื่อคืนนี้ เพราะเด็กสาวนั้นหวาดกลัวสามีพิการที่มีนัยตาสีฟ้าตามคนลือกันว่าคือดวงตาปีศาจของคนยุคไม่เจริญ จึงทำให้อาการของนางกำเริบเพราะหวาดกลัวมากจนหัวใจวายตายในห้องหอตาย

ตามความทรงจำของสาวน้อยที่เห็นคนตัวใหญ่หนวดเครารุงรังแถมข่าวลือว่าเขาพิการแต่มีนัยตาสีฟ้าและโหดเหี้ยมอาศัยอยู่กับน้องฝาแฝดชายหญิง พึ่งมาอาศัยที่ท้ายหมู่บ้านป่าท้อได้ไม่ถึงสองปีและไม่รู้ว่าครอบครัวของสามพี่น้องย้ายมาจากที่ไหนแน่นอน เพราะไม่มีใครกล้าจะย่างกรายไปท้ายหมู่บ้านที่มีลำธารตัดผ่านก่อนจะขึ้นเขาไปได้ แต่ชาวบ้านจะเลี่ยงไปใช้อีกเส้นทางหนึ่งแทน เหอะก็แค่ข่าวลือทำเป็นหวาดกลัวจนหัวหดกันไปได้เพียงตาคิดในใจ เพราะเมื่อคืนเจ้าบ่าวนั้นไม่ได้เข้าห้องหอจึงไม่รู้ว่าเจ้าสาวตัวจริงสิ้นใจไปแล้วจนเพียงตามาอยู่ในร่างแทนนั้นเอง

เพียงตาในร่างของซือเหม่ยหลันเปิดประตูออกมามองดูบ้านไม้หลังไม่ใหญ่มากเท่าไรคงจะสองห้องนอนเห็นจะได้ มีหน้าบ้านและรั้วไม้ที่แข็งแรงพอสมควรเพราะไม่ถึงกับเก่ามากบ้านนี้ก็คุ้มแดดคุ้มฝนได้ เหมือนว่าบ้านหลังนี้จะสร้างยังไม่นานเท่าไรตามที่สายตาของเพียงตามองสำรวจไปจนทั่ว ก่อนจะสะดุดตากับสองพี่น้องฝาแฝดที่พากันเดินจูงมือกันมาจากทางหลังบ้านพอดี

"พี่สะใภ้ใหญ่ตื่นแล้วหรือเจ้าคะพอดีพวกข้าไปซักผ้าที่ลำธารด้านหลังบ้านมาเจ้าค่ะ ท่านหิวหรือยังเจ้าคะข้าจะหาอาหารมาให้พี่สะใภ้ได้กิน"

สาวน้อยที่ถามนางนั้นทั้งหวาดกลัวแต่ยังกล้าถามเพราะพี่ชายบอกว่านางคือพี่สะใภ้ที่จะมาดูแลพวกตนตอนพี่ชายขึ้นเขาไปล่าสัตว์หลายวัน

"สวัสดีข้าชื่อซือเหม่ยหลันแต่งเป็นภรรยาให้พี่ชายใหญ่ของพวกเจ้า เรีกพี่ว่าเหม่ยหลันก็ได้" เพียงตาตอบสาวน้อยไปด้วยรอยยิ้มก็นางรักเด็กละนะอิๆ

"ข้าชื่อเฉิงเย่ตงขอรับ"

"ข้าชื่อเฉิงเย่ซิงเจ้าค่ะพี่" เด็กสองคนแนะนำตัวเองต่อนางพอมองเห็นรอยยิ้มของพี่สะใภ้ที่ส่งมาให้ด้วยความจริงใจ เพราะเด็กสองคนนั้นไม่มีเพื่อนในหมู่บ้านคบหาและเล่นด้วยเพราะกลัวพี่ชายของนางที่มีนัยตาสีฟ้าที่ไม่เหมือนใคร ทำให้ทุกคนมองว่าพี่ชายคือคนพิการทางสายตาแตกต่างจากพวกเขา หาว่าเป็นปีศาจจึงทำให้สองพี่น้องไม่มีเพื่อนเล่นด้วยในหมู่บ้านป่าท้อเลย

"ยินดีที่ได้รู้จักพวกเจ้าทั้งสองคนนะแล้วเอ่อพี่ชายของซิงเอ๋อร์ไปไหนเสียละ" นางถามน้องสาวของสามีด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน