กำราบรัก 14
“นะ นะ พี่ที ให้หนูซอลไปเถอะนะ”
“หนูซอลอย่ากวน”
ทีเดินหนีคนตัวเล็กซึ่งกำลังรบเร้าเพื่อให้เขาอนุญาตให้เธอออกไปเที่ยวด้านนอก
“หนูซอลไม่ได้ไปคนเดียวสักหน่อยพี่ลินกับพี่มาร์ชก็ไป”
พี่ลินและพี่มาร์ชที่เธอกล่าวอ้างคือลูกน้องของทีเองแต่ถึงอย่างนั้น ทีก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี
“ไม่ได้”
ริมฝีปากอวบอิ่มเมมเข้าหากันแน่นก่อนจะกระโดดเกาะร่างสูง ปีนป่ายขึ้นไปบนตัวเขาราวกับลูกลิง
“ดีๆเดี๋ยวตก”
มือหนากอดรัดเอวบางไว้ ช่วยประคองไม่ให้เธอตก
“ถ้าพี่ทีไม่อนุญาต หนูซอลก็จะอยู่แบบนี้ ไม่ลงเด็ดขาด”
“นี่มีเมียหรือมีลูกวะ”
ทีถอนหายใจเฮือกใหญ่พยายามหลบสายตาลูกแมวอ้อนที่เขาอุ้มอยู่
“นะ นะคะพี่ทีขา”
แก้มนิ่มคลอเคลียแก้มสากของอีกคนเบาๆ ทีขบกรามแน่นพยายามไม่ใจอ่อนกับเธอแต่ดูเหมือนหญิงสาวจะอ้อนหนักขึ้นเรื่อยๆ
“เฮ้อ ก็ได้”
“เย้ พี่ทีใจดีที่สุด”
“ตอนเย็นพี่มีประชุม เราต้องกลับก่อนพี่ประชุมเสร็จ”
“โห
