ก็เด็กมันร้าย

ตอนที่ 3 ปารียา

เช้าวันศุกร์ในห้องประชุมใหญ่ ชานนท์ได้แนะนำตัวให้ทุกคนได้รู้จักอย่างเป็นทางการอีกครั้งหลังจากเข้ามาทำงานได้เพียงสามวัน ปารียาจึงได้รู้ว่าชายหนุ่มรูปงามวันนั้นที่เธอเดินชนก็คือเขานั่นเอง และเธอจำได้แล้วว่าเคยเห็นผู้ชายคนนี้ในรูปบอร์ดผู้บริหารของบริษัทนั่นเอง สายตาคมกริบที่ปารียาเผลอไปสบตาเข้านั้นทำเอาใจเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่ตัวเขาเองนั้นไม่มีที่ท่าว่าจะจำเธอได้เลยสักนิด

เขาดูดีมากดูดีกว่าพาทิศแฟนของเธอเสียอีกซึ่งวันนี้พาทิศส่งผู้ช่วยเข้ามาร่วมประชุมแทนเนื่องจากต้องออกไปพบลูกค้าข้างนอก หรืออาจเป็นเพราะเขากำลังหลบหน้าเธออยู่ก็เป็นได้

“นุชรู้มั้ยท่านรองหล่อม้ากกก ก ไก่ล้านตัว” แวววิไลเอ่ยกับนุชหลังจากลงมาจากห้องประชุม

“เห็นว่าอายุพึ่งจะยี่สิบหกเองนะ จบจากนอกด้วย” แวววิไลยังคงสาธยายต่อ

“จริงเหรอ ใครน้าจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีคนนั้น นุชอยากเจอท่านรองบ้างจัง คงฟินน่าดูจะนั่งจ้องหน้าทั้งวันเลยเชียว”

“เขาไม่มาสนใจเธอหรอก ถึงสนใจก็น่าจะต่อแถวยาวอยู่เหมือนกัน รอไหวมั้ยล่ะ” ธเนศผู้จัดการฝ่ายบุคคลแกล้งกระเซ้าเย้าแหย่นุชจรีจนปารียากับแวววิไลอดขำไม่ได้

“แหมฝันหน่อยก็ไม่ได้ ชิ” นุชจรีทำท่าเง้างอนแล้วจึงนั่งทำงานต่อ รู้ดีว่าพวกพี่ๆ ชอบขัดเธออยู่เสมอจนกลายเป็นเรื่องปกติ

ปารียาเองก็นึกชื่นชมท่านรองประธานอยู่เช่นกันแต่พอรู้ว่าเป็นรุ่นน้องเธอ สาวสามสิบอย่างปารียากลับไม่ได้สนใจใยดีชานนท์เลยสักนิด อาจจะชื่นชมที่เขาเก่งและหล่อ แต่ถ้าให้ต่อแถวเป็นแฟนก็คงไม่เอาแน่นอน เพราะในความคิดของปารียาแล้วเด็กก็คือเด็กอยู่วันยังค่ำ ดูอย่างพ่อกับแม่เธอสิแรกๆ พ่อก็ดีทุกอย่างพอมีลูกอะไรๆ ก็เปลี่ยนไป กลายเป็นแม่ต้องมาแบกรับภาระของครอบครัวทุกอย่าง ท่านรองประธานของเธอก็คงเช่นกันถึงภายนอกจะดูสมบูรณ์แบบแค่ไหน แต่คนรวยก็มีสิทธิ์ที่จะทำอะไรตามใจตัวเองก็ได้ แม้กระทั่งการมีภรรยาหลายคน ถ้าใครเผลอตัวเผลอใจไปรัก ก็มีแต่เจ็บกับเจ็บเท่านั้น

คืนวันเสาร์ภายในคอนโดของปารียา ในมือเธอถือกระป๋องเบียร์ที่ดื่มไปยังไม่ทันจะถึงครึ่งค่อน ร่างก็เริ่มจะโอนเอน เพราะด้วยความที่ไม่ชินกับฤทธิ์ของมันสักเท่าไหร่ แต่ก็ฝืนกระดกมันลงคออย่างยากลำบาก

แววตาเศร้าหมองมองดูภาพถ่ายชายหญิงที่เดินกอดกันและจูบกันในยามราตรีอย่างรักใคร่ ดูสนิทสนมราวกับคู่รักที่คบหากันมานานหลายปี จากภาพมองแค่แวบเดียวปารียาก็รู้แล้วว่าผู้หญิงในรูปที่ยืนคู่กับพาทิศนั้นเป็นใคร ตอนนี้ปารียาเข้าใจหมดทุกอย่างแล้วว่าตลอดเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาทำไมพาทิศถึงทำตัวห่างเหินกับเธอ

‘ทำไมแกต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยวะแบม แกเป็นคนไม่ได้เรื่องใช่มั้ย’

ปารียาตัดพ้อตัวเองในใจ นัยน์ตาพร่ามัวแทบจะกลั้นหยดน้ำตาไว้ไม่ไหว ความรู้สึกมันถาโถมเข้ามาทำให้ใจรู้สึกหนักอึ้ง ในหัวมันตื้อไปหมด

ปารียาสาวหุ่นบางร่างสวยที่อยู่ในวัยสามสิบ แต่หน้าตาเธอนั้นยังดูอ่อนเยาว์ราวกับสาวที่พึ่งจะยี่สิบต้นๆ ชีวิตปารียาแบกรับภาระของครอบครัวไว้กับตัวเองทั้งหมด ตั้งแต่เธอเรียนจบปริญญาตรีมาเธอก็ทำงานหนักเพื่อส่งเสียน้องเรียนและส่งเงินให้แม่มาโดยตลอด ชีวิตเธอติดลบมาโดยตลอดพึ่งจะอยู่ตัวเมื่อสองปีให้หลังนี้เอง แต่เงินเก็บก็ใช่ว่าจะมี เพราะตอนนี้ถึงเงินเดือนจะมากขึ้นแต่ภาระก็มากขึ้นด้วยเช่นกัน

พ่อเธอเสียตั้งแต่สิบปีที่แล้ว และแม่ของเธอก็ไม่คิดจะมีครอบครัวใหม่อีกเลย ด้วยเหตุผลส่วนตัวบางอย่างที่ทำให้ปารียาจดจำภาพไม่ดีของผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อมาตั้งแต่เด็ก ถึงตอนนี้พ่อของเธอยังอยู่ก็คงจะไม่ได้ช่วยอะไร ทำให้เธอไม่กล้าที่จะลงเอยกับใครง่ายๆ โดยเฉพาะผู้ชายที่อายุน้อยกว่าเธอ ภาระทุกอย่างจึงตกมาที่พี่คนโตอย่างเธอทั้งหมด ลำพังแม่ขายข้าวแกงก็พอเลี้ยงชีพได้บ้าง แต่การค้าขายรายได้มันก็ไม่ได้แน่นอน

แค่เพียงภาระค่าใช้จ่ายทางครอบครัว เธอยังพอเข้มแข็งและสู้ต่อไปได้แค่รอวันที่น้องชายเธอเรียนจบอย่างเดียวชีวิตเธอก็จะเป็นอิสระ แต่นี่แฟนหนุ่มที่คบกันมาถึงสามปี คนที่เคยบอกว่ารักเธอมากที่สุดขอเวลาอีกปีเดียวพาทิศก็จะขอเธอแต่งงาน เขากลับแอบนอกกายนอกใจไปคบกับรุ่นน้องในแผนกเดียวกันอีกเธอจะเข้มแข็งต่อไปได้อย่างไร

ปารียาใช้เวลาสืบหาความจริงทั้งหมดตั้งแต่วันที่นุชจรีเอ่ยปากบอกเธอด้วยความเป็นห่วง โดยไม่ให้ฝ่ายชายรู้ตัวเป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือน วันนี้นักสืบพึ่งส่งหลักฐานและรูปถ่ายทั้งหมดมาให้เธอ ปารียาถึงได้กลับมานั่งจมจ่อมซดเบียร์ในห้องอยู่แบบนี้เพียงลำพังทั้งที่ตัวเองไม่เคยถนัดเรื่องนี้เลยสักนิด