Chapter 10

1296 คำ

2วันต่อมา... Copter Talk "ของขวัญ" ผมตะโกนเรียกของขวัญตรงบันได แม่งเอ้ยขนาดวันหยุดแท้ๆยังจะตื่นเช้าอีก แทนที่จะตื่นแล้วนอนอยู่ข้างๆผม ไม่ได้เรื่องจริงๆเด็กคนนี้ "คะ คุณคอปเตอร์มีอะไรจะใช้ขวัญคะ" ผมกวักมือเรียกของขวัญให้ขึ้นมาข้างบน "มานี่" ของขวัญวิ่งขึ้นมาอย่างรีบจนเกือบลงจะล้มลงบันได  ผมตกใจรีบวิ่งลงไปอุ้มขึ้นมา " บ้าเอ้ย เดินดีๆได้ไหมห๊ะ ทำไมชอบทำให้เป็นห่วง" "คะ เมื่อกี้คุณคอปเตอร์บอกว่าเป็นห่วงขวัญเหรอคะ" ของขวัญโอบรัดรอบคอผมแล้วจ้องตาผมนิ่ง "ปะ เปล่า ก็แค่ เอ่อ กลัวเธอมาตายที่บ้านฉันไง ฉันกลัวผี" "งั้นเหรอคะ" ของขวัญก้มหน้าลงต่ำทำหน้าหงอยๆ เห้อปากไวอีกละกู ผมอุ้มของขวัญมาถึงเตียงแล้วก็วางลงเบาๆ " เดินได้ไหม" " ค่ะ" ผมถอนหายใจเบาๆ " งั้นไปเตรียมเสื้อผ้า จะพาไปทะเล" "ไปทำไมคะ" ผมหันไปจ้องหน้าเธออย่างหงุดหงิด " จะถามทำไมเยอะ" " ขอโทษค่ะ" พูดจบก็พยุงตัวเองลุกจากเตีย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม