ก็แค่คู่หมั้น nc 35+
1076 คำ
“ธนวัฒน์”
คู่หมั้นของเธอเลย
“คู่หมั้น...”
แล้วก็กระจ่างต่อสายตาเมื่อหล่อนยกมือเรียวข้างซ้ายขึ้นให้เขาดู ตอนนี้นิ้วนางของหล่อนมีเจ้าของจับจองแล้ว หัวใจของเหรียญชัยรู้สึกเหมือนตกลงเหวลึกก็มิปาน ความรู้สึกในอกมันตีตื้นขึ้นมาเป็นความกรุ่นโกรธ ความเดือดดาลไม่อาจพูดอะไรออกมาได้ จึงเดินไปเปิดประตูห้องทำงานของตัวเองเข้าไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับปิดกระแทกประตูห้องด้วยความรุนแรง จนทำให้หญิงสาวสะดุ้งตกใจกับการกระทำของเจ้านายหนุ่ม
“อะไรของเขา แล้วสรุปเราได้ลางานไหมเนี่ยตอนบ่าย”
หล่อนยกมือขึ้นเกาหัวตัวเองด้วยความมึนงง ก่อนจะเดินอ้อมกลับไปนั่งลงเก้าอี้ทำงาน จากที่จะหาของหล่อนก็ไม่หาแล้ว ช่างมันซื้อใหม่ก็ได้ก็แค่สร้อยข้อมือราคาไม่กี่ร้อยเอง
*****************
พอเข้ามาในห้องทำงานก็สูดหายใจเข้าปอดแรงๆ ด้วยความเดือดดาล ไม่รู้ทำไมต้องโกรธ ต้องไม่พอใจด้วย ก็แค่หล่อนจะไปทานข้าวกับคู่หมั้น แล้วทำไมต้องสนใจ แล้วทำไมต้องร้อนรน ทำไมต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแบบนี้ด้วย มือใหญ่ยกขึ้นทาบทับอกแกร่งที่เต้นแรงไม่เป็นจังหวะของตัวเองด้วยความสับสน
“ฮึ! ก็แค่ยัยแว่นไม่ใส่แว่นเอง แกเป็นอะไรของแกไอ้ห่า” อดต่อว่าตัวเองพลางเดินไปหย่อนก้นนั่งเก้าอี้ทำงาน เอนหลังพิงเก้าอี้ด้วยความคับอกคับใจของตน
“มีคู่หมั้น ฮึ! สวยก็ไม่สวย ขี้เหร่ก็ขี้เหร่ผู้ชายที่ไหนตาบอดมาหมั้นกับเธอ ยัยแว่นเอ้ย! จะแต่งตัวใส่คอนแทคเลนส์แต่งตัวทันสมัยยังไงก็เป็นยัยแว่น วันนี้ก็แค่ถอดรูปเงาะออกเท่านั้นแหละ”
เหรียญชัยพูดหาข้ออ้างมาหักล้างกับความเป็นจริงที่ตนเห็น ปากพูดแบบนั้นแต่หัวใจหนุ่มกับเต้นเร่าด้วยความตื่นเต้นกับแม่นางฟ้าจำแลงแปลงกายที่ตอนนี้กำลังนั่งทำงานอยู่หน้าห้องทำงานของตนด้วยหัวใจร้อนรุ่มยากจะคาดเดาได้ในตอนนี้
“ไอ้ห่าเอ้ย! คิดอะไรก็แค่ยัยแว่นเอง ก็งั้นๆ แหละ”
เอ่ยสุดความก็ตั้งสติใหม่ แล้วเดินกลับไปยังประตูห้องทำงาน เพื่อแง้มประตูออกแอบดูคนตัวเล็กหน้าห้องอีกครั้ง ดูให้แน่ใจว่าเมื่อกี้ตัวเองไม่ได้ตาฝาดไป ไม่ได้ดูผิดไปว่าเลขาเฉิ่มคุณป้าของตนจะเปลี่ยนลุคเป็นสวยหวานจนเขาอยากกระชากร่างนั้นมาปู้ยี่ปู้ยำเลยตอนนี้
“ไม่จริง! ไม่จริง....ยัยแว่นไม่มีทางสวยแบบนี้แน่นอน หรือว่าสามวันที่หายไปไปทำศัลยกรรม แต่ถ้าไปทำต้องพักฟื้นยาวๆ สิ ไม่จริงๆ ยัยแว่นต้องไม่สวยจนเราหลงแบบนี้สิ”
ได้แต่ส่ายหน้าไปมาปิดประตูห้องแล้วยืนพิงกับประตูเพื่อสูดลมหายใจตัวเองเข้าปอดแรงๆ สองมือทาบอกที่เต้นแรงผิดจังหวะจนมันจะทะลุออกมานอนอกแล้วตอนนี้
“ดูอีกรอบ ถ้าไม่มีแว่นแสดงว่ายัยแว่นจริงๆ ” แล้วก็ต้องแง้มประตูห้องออกดูอีกครั้ง ก็ยังเห็นคนตัวเล็กร่างเพรียวระหง ใบหน้าหวานซึ้งกำลังจ้องจอคอมด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“จริง! ยัยแว่นจริงๆ ด้วย เธอมันคนหรือนางฟ้ากันแน่ อยู่ด้วยกันมาตั้งปีกว่าฉันไม่เคยเห็นเธอสวย ทำไมวันนี้เธอแปลงกายมาจนฉันจำแทบไม่ได้” เอ่ยรำพึงกับตัวเองแล้วเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ผุดขึ้นตรงมุมปากหนา
“คู่หมั้นเหรอ ฮึ! ก็แค่หมั้นแหละวะ! ฉันต้องทดลองก่อนแกเว้ย! ไอ้คู่หมั้นกระจอก”
เอ่ยพลางหยิบเอกสารที่กองอยู่มุมโต๊ะมาตรวจดู พร้อมกับเหลือบมองจอคอมพิวเตอร์ที่กำลังฉายทุกมุมของท่าเรือและออฟฟิศของตัวเองไปด้วย
แม้จะยังไม่เคยเห็นคู่หมั้นของเนตรนภา แต่เหรียญชัยเชื่อว่าตัวเองชนะขาดลอยเป็นแน่ ไหนจะเรื่องหน้าตา ฐานะทางบ้าน ยังไงเสียยัยแว่นก็ต้องเลือกเขาอยู่แล้ว
‘
ก่อนจะเป็นของคู่หมั้นมาเป็นของเล่นฉันก่อนเป็นไงยัยแว่นคนสวย
’
หมายมาดในใจ พลางกระตุกยิ้มแล้วอ่านรายงานประชุมของเมื่อวานทบทวนอีกรอบ
เวลาพักเที่ยงมาถึงร่างเล็กรีบเก็บของบนโต๊ะทำงานให้เรียบร้อย แล้วเอากระจกเล็กจากกระเป๋าของตนมาส่องดูหน้าของตัวเองว่ามันหรือเปล่า ปากซีดหรือไม่ พอส่องแล้วก็หยิบแป้งขึ้นมาตบหน้าเล็กน้อย พร้อมทาลิปมันให้ปากดูชุ่มชื่น เมื่อจัดการกับตัวเองเรียบร้อยดีแล้วก็สะพายกระเป๋าสะพายข้างใบสีน้ำตาลอ่อนแล้วเดินไปเคาะประตูห้องทำงานของเจ้านาย เพื่อจะบอกเขาอีกครั้งว่าขอลางานช่วงบ่ายเพื่อไปทำธุระ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เคาะประตูห้องติดต่อกันสามครั้งเจ้าของห้องยังเงียบจึงถือวิสาสะผลักเปิดเข้าไป พอประตูกว้างเปิดออกเจ้าหล่อนก็เดินก้าวไปหาเจ้านายหนุ่มที่กำลังจ้องมองมาทางตนด้วยความประหม่าอาย
“คุณเหรียญชัยคะดิฉันจะมาบอกว่า...”
“ไปสิ จะไปก็เชิญ” เอ่ยเสียงเข้มพร้อมผายมือเชื้อเชิญสาวเจ้าให้ออกไปจากห้องของตน
“ขอบคุณนะคะคุณเหรียญชัย” หล่อนยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณผู้เป็นนาย แล้วก็หมุนตัวเดินออกไป โดยไม่ทันได้เห็นยิ้มเจ้าเล่ห์ของเสือร้ายอย่างเหรียญชัย
พอร่างเล็กออกไปพ้นสายตาเขาก็รีบหยิบกุญแจรถพร้อมกระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดของตนติดมือไปด้วย ขืนชักช้ามีหวังตามเจ้าหล่อนไปไม่ทันเป็นแน่แท้
**********************
ครอบครัวของเนตรภากับครอบครัวของคู่หมั้นของเธอกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานในห้องอาหารจีนแห่งหนึ่งในภูเก็ต หญิงสาวรู้สึกอบอุ่นมากเมื่อพ่อกับแม่ของคู่หมั้นหนุ่มเอ็นดู และหล่อนเองก็พึงพอใจในตัวของชายหนุ่มเช่นกัน ด้วยความที่ธนวัฒน์เป็นผู้ชายสุภาพอ่อนโยน เป็นผู้ชายที่หล่อนเพ้อฝันจะได้เจอมาตลอดได้มาอยู่ตรงหน้า จึงไม่ยากในการตัดสินใจที่จะตกลงหมั้นหมายด้วยหญิงสาวเชื่อว่าความดีความอ่อนโยนของคู่หมั้นหนุ่มจะทำให้เธอรักได้หลังจากแต่งงานกันไป
- ผู้เขียน
