ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด!
เหลือบมองรายชื่อที่โชว์อยู่หน้าจอเป็นต้องขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัย ก่อนจะกดรับสาย
“สวัสดีค่ะ คุณเหรียญชัย”
“ทำอะไรอยู่แว่น” กรอกเสียงเข้มมาตามสาย
“กำลังจะนอนค่ะ” หล่อนตอบน้ำเสียงนิ่ง
“ฉันไม่ได้รบกวนเธอใช่ไหม เธอเอาเอกสาร...มาให้ฉันหน่อย มันอยู่กับเธอใช่ไหม” เขากรอกเสียงเผด็จการกลับมา
หากเนตรนภาได้เห็นใบหน้าคมตอนนี้ หล่อนต้องขยาดกลัวเขาเป็นแน่ มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน ยิ้มร้ายกาจของเขามันผุดพรายเต็มใบหน้า แถมสายตาทรงอำนาจก็ฉายชัดออกมาเด่นชัด แต่น่าเสียดายที่หล่อนไม่ได้เห็นมัน
“รบกวนค่ะ” หล่อนตอบออกมาตามความจริง
“มันอยู่กับเธอไหม ฉันต้องการตอนนี้เลย พอดีมีบางอย่างต้องตรวจก่อนเข้าประชุมพรุ่งนี้น่ะ” ยังคงดึงดัน
“ค่ะ ดิฉันจะเอาไปให้ค่ะ ว่าแต่ที่ไหนคะ”
นั่นไง! แม่เฉิ่มของเขาติดบ่วงเสียแล้ว
มา แต่ไม่ได้กลับหรอกแว่นเอ๊ย!
ชายหนุ่มรำพึงในใจตัวเอง ก่อนจะยิ้มให้กับเคร
