โลกใบเก่า กับคนเดิมๆ
1098 คำ
“สวัสดีค่ะ ตีรณาค่ะ มารายงานตัว”
“มาแล้วเหรอคะ” หน้าตาแช่มชื่นเอ่ยทัก ตีรณาเปิดยิ้ม โล่งอกที่เธอได้รับการต้อนรับแบบอบอุ่นแบบนี้
“พี่นั่งลุ้นอยู่นะคะ นึกว่าคุณน้องจะไม่มาเสียอีก”
“ทำไมคิดว่าเต้ยจะไม่มาทำงานคะ”
“ก็งานนี้มันทั้งหนัก เหนื่อย และก็ใช้สมอง ต้องคนที่ชอบจริง ๆ ค่ะ” ตีรณาคิดว่าเธอโดนขู่กลาย ๆ แล้ว
“เป็นอาชีพในฝันของเต้ยเลยค่ะ” ตีรณาต้องสู้เพราะเป็นทางที่เปิดโอกาสให้แล้ว และเป็นทางเลือกสุดท้ายที่ต้อนรับ
“นั่นแหละ บอสพี่ตาถึง และคงจะมีเซนส์ด้วย ปรกติไม่พอใจใครง่าย ๆ เห็นใบสมัครของน้องปุ๊บ ก็เลือกปั๊บว่ารับคนนี้ เขาคงได้อ่านที่น้องเขียนเอาไว้ตรงหน้าท้ายสุด”
ตอนที่ไหมฟ้าได้อ่านข้อความของเธอที่เขียนยาวกว่าคนอื่น จึงได้หยิบเอาแฟ้มการสมัครงานของเธอไปเสนอเจ้านายด้วย ทั้งที่คิดว่าแฟ้มของเธออาจจะถูกโยนทิ้ง เพราะไม่ได้จบจากมหาวิทยาลัยดัง ๆ แต่กลับผิดคาด
“พี่ชอบมากเลยนะคะ” ไหมฟ้าหน้าระรื่น
“เพราะคนอื่นเขียนได้ไม่ดีเหมือนกับเต้ย พี่ชื่อพี่ไหมฟ้า หรือเรียกพี่ว่าพี่ไหมเฉย ๆ ก็ได้จ้า”
“พี่ไหมจะคลอดเมื่อไรหรือคะ” ท้องโตเหมือนจะระเบิด
“ต้นเดือนหน้านี่แหละค่ะ พี่จึงต้องรีบหาเลขาฯ ให้กับเจ้านาย”
“หา! อะไรนะคะ เลขานุการหรือคะ แต่ว่า... ที่พี่บอกเมื่อวาน คือผู้ช่วยบรรณาธิการ”
“ก็ใช่นั่นแหละค่ะ ถ้าเขียนว่าเลขานุการก็จะมีแต่คนที่เรียนมาด้านนี้ แต่ที่บอสของพี่ต้องการคือเลขานุการที่สามารถทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยบรรณาธิการได้น่ะค่ะ และคนที่รักการเขียน และการอ่านแบบน้องเต้ย ก็คือคนที่เหมาะสมที่สุด อ่า... วันนี้พี่จะสอนงานทั้งหมดให้กับน้องเต้ยเลยนะคะ”
“แล้วรายงานตัวกับเจ้านายไหมคะ คือ...”
เธออดที่จะชี้ไปที่หน้าห้องใหญ่ ๆ นั้นไม่ได้
บานประตูห้องปิดสนิท ด้านหน้าเขียนแค่ว่า ประธานบริษัท แต่ไม่ได้มีป้ายบอกชื่อแต่อย่างใด
“พี่จัดการให้หมดแล้วค่ะ ไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่ว่าปัญหาของเราในตอนนี้ก็คืองานของบอสตรงนี้ต่างหากจ้า มาค่ะ เข้ามาข้างใน เอ่อแล้วน้องเต้ยกินอะไรมาหรือยังจ๊ะ”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“เริ่มเลยนะ ไหวไหมเนี่ย” พูดทีเล่นทีจริง แต่เห็นความมุ่งมั่นตั้งใจของตีรณาแล้ว ไหมฟ้าก็เชื่อว่าตีรณาจะทำได้
“ไหวสิคะ ไม่ไหวก็ต้องไหวค่ะ” รายจ่ายที่เดินหน้า และเธอก็อยากมีอนาคตดี ๆ หางานทำแล้วได้ดีไม่ได้มีมาง่าย โอกาสของตีรณาแท้ ๆ ที่ได้เข้ามาทำงานที่นี่
“เห็นแก่พี่นะ เต้ยต้องตั้งใจเรียนรู้ให้ไวที่สุด และต้องกล้าแสดงความสามารถทุกอย่างออกมาด้วย”
“เต้ยจะทำให้เต็มที่ค่ะพี่ไหม”
แววตามุ่งมั่น และมีความกระตือรือร้นแสดงออกมาให้เห็น ทำให้ไหมฟ้าโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง
จากนั้นไหมฟ้าก็เริ่มสอนงาน จนผ่านไปได้สักพักหนึ่ง
“พี่ไหมคะ แล้วบอสล่ะคะ”
“บอสก็อยู่ในห้องนั้นแหละ ชั้นนี้ทั้งชั้นเป็นบ้านของบอสจ้า และด้านหลังนี้คือห้องทำงานของบอส บอสอยู่และกินที่นี่เป็นส่วนใหญ่ เต้ยทำงานอยู่ที่หน้าห้องนี้ บอสจะโทรมาหา ถ้าเขาต้องการอะไร เหมือนที่พี่ไหมบอกเต้ย เต้ยต้องเช็กงานผ่านอีเมลเท่านั้น”
เธอค่อยโล่งใจ แสดงว่าไม่ต้องใกล้ชิดเจ้านายมาก แต่ก็ยังกังวล ตีรณายังไม่รู้แม้กระทั่งชื่อและหน้าตาของเขา
“พี่ไหม บอสใจดีไหมคะ” ถามแบบกริ่งเกรง จากที่ตีรณาติดตาม เขาคนนี้เป็นผู้บริหารหนุ่มไฟแรงที่ไม่ให้สัมภาษณ์ ไม่ออกสื่อ จนเป็นที่เมาท์มอยในวงกว้างในหมู่นักอ่านนักเขียนที่สนใจบริษัทเอ็นจอยบุ๊กคลับว่าใครคือผู้บริหารกันแน่
เกรียนคีย์บอร์ดสืบเก่ง ยังสืบไม่ได้ เพราะเขาไม่เคยออกงาน จนแล้วจนรอดก็ไม่เคยมีใครได้รู้ว่าเขาเป็นใคร
ทุกคนในบริษัทเก็บความลับเก่ง เพราะเป็นคำสั่งเด็ดขาด เนื่องจากเขาเป็นคนค่อนข้างเก็บตัว
แต่ที่นี่ก็เป็นที่จับตามองอย่างกว้างขวาง ทั้งที่เป็นบริษัทใหม่ที่เพิ่งจับธุรกิจเพียงสี่ปี แต่ทุกอย่างก้าวกระโดด
เขาบริหารงานเก่งมาก มีบริษัทที่แตกออกไปหลายบริษัทที่ทำเกี่ยวกับหนังสือทั้งหมด จนกลายเป็นที่กล่าวขานของทุกคนว่าทำกำไรมหาศาล และเป็นนักธุรกิจหนุ่มร้อยล้านในเพียงปีแรกที่ทำกิจการเท่านั้น
“อื้อ... อยู่ไปก็ได้รู้จักเองแหละ แต่พี่เชื่อว่าการที่เราทำงานกับคนเก่ง ๆ จะทำให้เราเก่งไปด้วยนะ เต้ยโชคดีมาก”
“อ่า... คือบอสเป็นคนปากร้าย หรือว่าใจร้าย อะไรแบบนี้หรือเปล่าคะ” มีแววกังวลออกมาอีก
“หื้อ... พูดไป บอสของเรา ทั้งหล่อ ดูดี สมาร์ต เท่ ระวังจะยกหัวใจให้บอสเหมือนพี่นะ” พูดเหมือนที่ตัวเองคิด วันแรกที่ได้มาเจอหน้าของเตชิต แต่ทว่าเมื่อได้ใกล้ชิด ไหมฟ้าก็ได้คำตอบอีกแบบ
‘ประเดี๋ยวดี ประเดี๋ยวร้าย ดูน่ากลัว’
ไหมฟ้าแอบยิ้มเจ้าเล่ห์ นึกภาวนาอย่าให้เจ้านายแผลงฤทธิ์กับเด็กใหม่จนอยู่ไม่ได้
“เต้ยจ๊ะ น้องไม่ต้องกลัวนะ มันเป็นเรื่องปรกติที่เจ้านายที่ไหนก็เสียงดังทั้งนั้นแหละ ว่าแต่เต้ยน่ะเคยทำงานที่ไหนมาก่อนไหมหรือเปล่า แล้วเจ้านายเป็นยังไง”
“งานแบบนี้ ที่นี่ที่แรกเลยค่ะ เต้ยยังงงว่า... ที่นี่รับเต้ยทำงานทำไม”
“ทำไมเต้ยคิดแบบนั้นล่ะ แหมอุตส่าห์ตั้งใจมาเขียนใบสมัคร นั่นก็เป็นปราการด้านแรกแล้วว่าเราน่ะใจกล้า และคิดว่าตัวเองใช่สำหรับที่นี่ และที่สำคัญเต้ยควรภูมิใจนะ เพราะคนที่เลือกเต้ยมาทำงานไม่ใช่พี่ แต่เป็นบอสจ้ะ”
เขาสั่งทุกคนห้ามเรียกชื่อของเขาเด็ดขาด ไม่ว่าชื่อจริงหรือว่าชื่อเล่น แต่ให้เรียกบอส หรือว่าเจ้านายเท่านั้น
- ผู้เขียน
