ตอนที่ 4 ว่าจะเลิก
1365 คำ
"มื้อเซ้าลืมถามไปเลย" (เมื่อเช้าลืมถามไปเลย)
เธอก็รีบไปทำงาน ส่วนน้องสาวรีบไปเรียนเลยทำให้ไม่ค่อยได้พูดคุยอะไรกัน
"เรื่องหยังเอื้อย" (เรื่องอะไรพี่)
ตักน้ำแกงขึ้นซดก่อนจะถามออกมา นอกจากแกงผักหวานใส่ไข่มดแดงพี่คำหล้ายังตำแจ่วหอมเพิ่มด้วย
"เรื่องมื้อคืน เป็นใด๋เรียบร้อยบ่ บ่เห็นเล่าให้เอื้อยฟัง" (เรื่องเมื่อคืน เรียบร้อยมั้ย ไม่เห็นเล่าให้พี่ฟัง)
"เอื้อยหมายถึงหยัง" (พี่หมายถึงอะไร)
"เอ๋า กะเรื่องของอีหล่ากับสุดหล่อนั่นเด้" (เอ้า ก็เรื่องคำแพงกับสุดหล่อนั่นไง)
"บ่มีหยัง เพิ่นแค่มาส่งสื่อๆ" (ไม่มีอะไร เขาแค่มาส่งเฉยๆ)
"เอ๋า คือเป็นจั่งซั่น กะบ่จับเฮ็ดผัวโล้ดเนาะสู อุตส่าห์เปิดทางให้" (อ้าว ทำไมเป็นงั้น ก็ไม่จับทำผัวเลย อุตส่าห์เปิดทางให้)
"สรุปแผนเอื้อยติ หนูเสียหายเด๊ะ เอื้อยอย่าเฮ็ดแบบนี้อีกฮู้บ่" (สรุปแผนพี่เหรอ หนูเสียหายนะ พี่อย่าทำแบบนี้อีกรู้ไหม)
"หล่อปานนั้นเสียหายกะส่างแม่มันเถาะ" (หล่อขนาดนั้นเสียหายก็ช่างแม่ง)
"งั้นเอื้อยกะหาคนหล่อๆ มาเอาตี้สั่น" (งั้นพี่ก็หาคนหล่อๆ มามีอะไรด้วยสิถ้างั้น)
พี่สาวเธอห่างหายจากการมีผู้ชายมาพัวพันนานแล้วนะ ถ้าจะฟินก็ฟินด้วยกัน
"สิเอาจั่งได๋น้องสาวแล่นนำดากปานนี้ สิได้มีเวลาได้ไปปี้ไผอยู่ติ" (จะเอายังไงน้องสาววิ่งตามตูดขนาดนี้ จะได้มีเวลาไปทำอะไรกับใครอยู่ไหม)
"กะไปตี้ล่ะ หนูบ่ได้ห้ามนะ หนูเซาตามดากเอื้อยกะได้" (ก็ไปสิ หนูไม่ได้ห้ามนะ หนูหยุดตามตูดพี่ก็ได้)
อยากเห็นพี่มีความสุขเหมือนกัน พี่คำหล้าดูแลเธอมาเยอะแล้ว เธออยากให้พี่สาวมีความสุขสักที
"บ่ เอื้อยเฒ่าละ หมดเวลาปี้ ส่วนอีหล่ายังบ่เฒ่า ปี้ได้อีกหลายปี" (ไม่ พี่แก่แล้ว หมดเวลาฟิน ส่วนน้องสาวยังไม่แก่ ฟินได้อีกหลายปี)
"เฒ่าจั่งใด๋ เอื้อยหนูงามสิตาย" (แก่ยังไง พี่สาวหนูสวยจะตาย)
เธอยี่สิบ ส่วนพี่คำหล้าสามสิบห้าเอาที่ไหนมาแก่
"เซาๆ" (พอๆ)
ไอ้เราก็อยากหาความสุขมาให้น้องสาว คำแพงไม่ยอมมีแฟนสักทีเพราะห่วงพี่ ส่วนน้องสาวก็จะหาความสุขกลับให้เธอ เพราะเธอไม่ยอมมีแฟนสักทีเพราะห่วงน้อง
สรุปศีลเสมอกันสุดๆ เป็นสองพี่น้องที่คุยเล่นกันได้ทุกเรื่อง ยิ่งเป็นเรื่องนี้ ทะลึ่งตึงตังกันไปเรื่อย ไม่มีใครยอมใครเลย
@ร้านคาราโอเกะในตัวอำเภอ
ธนาอยากมาดื่มเพราะเหนื่อยกับการเรียนสอนวันแรก ไม่ลืมชวนสองหนุ่มมาด้วย
ถึงมีลูกมีเมียกันไปแล้วแต่เขาก็ไม่ปล่อย กูมีเมียเมื่อไหร่พวกมึงค่อยลอยตัว!
คนแรก 'ภาคิน' เจ้าของร้านค้าวัสดุก่อสร้างและของตกแต่งบ้านในตัวอำเภอ แต่งงานไปนานแล้วกับแม่ค้าขายข้าวเหนียวหมู่ปิ้งสวยแซ่บอย่าง 'น้ำหนึ่ง' มีลูกชายหัวแก้วหัวแหวนด้วยกันหนึ่งคนชื่อ 'นาวิน'
กว่าจะได้มีความสุขกันก็นาน ก็คุณนายน้ำหนึ่งเล่นแต่งงานกับไอ้คินมันได้เดือนเดียวก็หอบเสื้อผ้าหนีกลับบ้าน ทำเพื่อนเขาโมโหมาก เกลียดคนทั้งหมู่บ้านไปหมด
แต่พอเขากลับมาง้อแค่นั้นล่ะ โธ่ไอ้คินเอ๊ย! สรุปหรรมแข็งกว่าใจ!
ส่วนคนที่สอง 'ธีรดนย์' ปลัดหนุ่มไฟแรง มีอาชีพรับราชการ แต่ธุรกิจทางบ้านคือเก็บค่าเช่าแผงในตลาดสดกว่าหลายสิบแห่งในตัวจังหวัด แต่งงานกับ 'ดาหวัน' ลูกสาวยายจันทร์ มีลูกสาวหนึ่งคนโตแล้วชื่อ 'ธารา' ส่วนอีกคนอยู่ในท้องยังไม่รู้เพศ
นึกย้อนไป ไอ้ดนย์มันก็ทำเขากับไอ้เข้มจุกอกไม่น้อยนะ โดยเฉพาะความสวยของดาหวันที่มีแต่ผู้ชายรุมล้อม สุดท้ายโดนไอ้ดนย์เตะตัดขาพาดาหวันวิ่งเข้าเส้นชัยได้แต่งงานมีลูก
แถมแม่ยายมันยังรักมันมาก หอมหัวลูกเขยปลัดสุดๆ จนคนหมั่นไส้ยายจันทร์ไปทั่วทั้งตำบล โอ้อวดตั้งแต่ทางเข้าหมู่บ้านจนถึงท้ายซอย
คิดแล้วก็ขำ
ส่วนเขา เป็นอาจารย์สอนระดับวิทยาลัยในตัวอำเภอ เป็นหลานชายคนเดียวของผอ.ธรรศภาคย์ มีปู่เป็นเจ้าของวิทยาลัย สถานภาพ 'โสด' กำลังมองหาเมีย มีแววว่าจะได้แต่งเร็วๆ นี้ แต่แม่งดันมีอุปสรรคขวางทางเสียก่อน
"เอาแต่เปิดเทอมวันแรกเลยมึง" ธีรดนย์ยื่นแก้วที่ชงเหล้าให้ธนาเรียบร้อย ฝ่ายนั้นก็กระดกรวดเดียวจนหมด
"เบา จะรีบไปไหน" เปิดเทอมวันแรกชวนพวกเขามาดื่มเลยมีเรื่องกลุ้มใจอะไร
"เหนื่อย อากูแม่งยัดคาบสอนจนเต็ม หมดแล้วมั้งอาจารย์ในวิทยาลัย!"
"มึงจะได้ไม่ฟุ้งซ่านไง" ปลัดหนุ่มว่าขำๆ รับรู้ว่าอาของธนาจะดัดนิสัยเรื่องอะไร ธนาจะได้ไม่มีเวลาไปล่อใครในรั้ววิทยาลัยไง
"มึงพูดเหมือนอาภาคย์เด๊ะ หรือความจริงมึงซี้กับอากูด้วย"
"เปล่า แล้วความยุ่งของมึงทำให้มีเวลาไปล่อสาวๆ หรือไง"
"ไม่มีสิ แต่กูว่าจะเลิกทำแล้ว อยากเป็นคนที่ดีขึ้น"
"จริง?"
"อืม แต่เมื่อเช้าเพิ่งไปล่อมา"
"ไอ้ห่า" ธีรดนย์ส่ายหัวก่อนจะขำออกมา ธนาเหรอจะหยุดได้
"เพราะอะไรรู้ไหมกูถึงเลิกไม่ได้"
"เพราะ?"
"มึงจำคนเมื่อคืนนี้ได้ไหม ที่เราไปดูหมอลำงานแต่งไอ้เข้มกับเมียมัน คนที่แอบมองเป้ากู"
"สาวสวยสองคนนั้นน่ะเหรอ" เขาจำได้ แต่มันลืมรูดซิปเอง จะไปกล่าวหาเขาได้ไง
"ใช่ หนึ่งในนั้นกูได้ไปส่งเขาที่บ้าน"
"คนไหน คนขาวๆ น่ะเหรอ" ที่เอามือปิดปากตัวเองกลั้นยิ้ม
"ใช่ พี่เขาวานกูไปส่งน้องสาวเขา"
"พี่เขาก็กล้าปล่อยน้องสาวตัวเองไปกับมึงเนอะ เขาคิดอะไรกับมึงเปล่าเนี่ย"
"มึงคิดว่าไงล่ะ"
"กูก็ต้องบอกว่าเขาคงอยากให้น้องสาวเขาได้กับมึง"
"อืม กูรู้ กูก็เลยไม่ลังเลที่จะไปส่งเขา เพราะเขาสวยถูกใจกูด้วย กูอ้อนจนเกือบได้กินเขาแล้ว แต่เขาบอกไม่พร้อม"
"สรุปว่ายังไม่ได้กิน?"
"ยัง"
"สานต่อมั้ย?"
"แน่นอน กูว่ากูต้องหาโอกาสไปเจอเขาอีกแน่ๆ แต่พอเช้ามาแม่ง เขาดันคือนักศึกษาที่กูสอน"
"โห วาสนาของมึงเนอะ" ภาคินที่ฟังมาตลอดส่ายหัว ไอ้นี่มันก็วนเวียนอยู่แต่กับเด็กเนี่ยแหละ
"กูก็ว่าจะเลิกนิสัยแบบนั้นแล้ว แต่ดันมาเจออีกให้ทำไง"
"ทำใจแล้วเอาคนอื่นไง"
"กูค้างกับเขา ไม่ได้ค้างกับคนอื่น ใครที่มาทำให้กูจูนติดก็ต้องเป็นฝ่ายปิดจบให้กูป่าววะ"
"ถ้าได้ปิดจบแล้วจะไม่กลับไปสานต่อว่างั้นเถอะ"
ธนาเงียบไม่ตอบ ยกเหล้าขึ้นกระดกแทน ความจริงก็อยากได้มาเป็นลูกสะใภ้แม่ ในเมื่อเธอตรงสเปกเขาทุกอย่าง ไม่อยากกินแค่ครั้งสองครั้งแล้วก็จากไป
"จะเอาให้ได้ว่างั้น?" ภาคินถามใหม่
"แน่นอน" อย่างที่เขาบอกว่าเขาไม่ผิดเพราะไม่รู้มาก่อนไง
เธอยอมรับว่ารักเขา แล้วเขาต้องกังวลอะไร ในเมื่อเขาก็พึงพอใจในตัวคำแพง
ยิ่งไอ้ที่เห็นเมื่อเช้าแดงแจ๋จนอยากยัดลูกชายเข้าใส่ แต่ตัดใจไม่ทำ นี่ก็คิดว่าทนสุดๆ แล้วนะ
เหี้ยมั้ย ก็เหี้ยอยู่ ไม่ได้บอกว่าตัวเองเป็นคนดี แต่อยากทำให้ดีขึ้น ก็คิดอยู่ว่าจะดีได้ไปในทิศทางไหน
คำแพงเรียนทั้งปีทั้งชาติเสียเมื่อไหร่ อีกเทอมเดียวก็จบแล้วป่ะ
- ผู้เขียน
