ตอนที่ 2 เด็กขี้โกหก NC+++
2007 คำ
คำแพงเดินตามอาจารย์หนุ่มเข้ามาในห้องทำงานของเขา สัมผัสได้ถึงความเงียบแปลกๆ จนต้องกวาดสายตามองรอบๆ
เธอไม่คิดเลยว่าห้องทั้งห้องจะเป็นของเขาคนเดียว ผิดกับที่เธอเคยเอางานไปส่งอาจารย์ท่านอื่นๆ แต่ละห้องจะมีโต๊ะทำงานของอาจารย์สามถึงสี่ท่านแล้วแต่หมวดการสอน
คงเพราะเขาเป็นหลานผอ.ละมั้ง เธอก็เพิ่งมารู้เพราะนามสกุลของพวกเขาเหมือนกัน จนต้องถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ ว่าใช่จริงใช่ไหม
สรุปว่าใช่ หลานคนเดียวของ 'ผอ.ธรรศภาคย์'
"มองหาอะไรครับ" ธนายืนเอามือกอดอก วางสะโพกพักไปกับขอบโต๊ะแล้วถามยิ้มๆ มองคำแพงเหมือนกำลังระแวงอะไร
"ห้องทำงานของผมคนเดียวครับ" บอกกับสายตาคู่นั้น จะว่าไม่รู้ก็เป็นการโกหกเกินไป อีกคนกำลังหาความปลอดภัยให้ตัวเอง เขาดูออกตั้งแต่คำแพงไม่อยากเอางานมาส่งเขาแล้ว
"เปล่าค่ะ" ดึงสายตากลับมาแล้วปฏิเสธ รีบเอาชีทงานไปวางในตะกร้าที่บ่งบอกถึงชั้นเรียน ก่อนจะรีบสาวเท้าเดินไปที่หน้าประตู
"เดี๋ยวสิครับจะรีบไปไหน"
เท้าเรียวหยุดชะงัก กลิ่นหอมที่ออกจากร่างกายของอีกฝ่ายใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนแน่ใจว่าเขาหยุดยืนอยู่ด้านหลัง
"อะ..อะไรคะ อาจารย์มีอะไรจะใช้หนูหรือเปล่าคะ"
"เปล่าครับ" ทว่าอุ้มคนตัวเล็กลอยเหนือพื้นแล้วรีบผลักประตูปิดลง
เจ้าของร่างกายที่มีส่วนสูงถึงร้อยแปดสิบเซนติเมตรนำหญิงสาวกลับขึ้นมาวางบนโต๊ะทำงาน ดันตัวคำแพงให้นอนราบลงไปกับโต๊ะ
รีบเข้าไปยืนแทรกตรงกลางระหว่างขาเรียวทั้งสองข้าง จนกระโปรงทรงเอตัวสวยเลิกขึ้นเห็นแพนตี้สีดำลายลูกไม้
รวบมือเรียวทั้งสองข้างที่พยายามจะผลักเขาออกแล้วลุกขึ้นมานั่ง ทว่ากลับถูกเขาจับกดลงไป
"อาจารย์ปล่อยนะคะ!" คำแพงตกใจที่เขาทำแบบนี้ หากใครมาเห็นเข้าจะว่ายังไง
"ใช่คนเดียวกันกับเมื่อคืนไหมครับ ทำไมคุณถึงใส่ชุดนักศึกษาได้น่าอึ๊บจัง" ธนามองอีกคนตั้งแต่หัวจรดเท้ายิ้มๆ ไม่คิดว่าพอคำแพงอยู่ในชุดนักศึกษาแล้วสวยเชียว
ทรวดทรงองค์เอวทำเขาหยุดจินตนาการต่อไม่ได้ว่าแต่ละที่จะมีสัดส่วนประมาณไหน
เมื่อคืนเรียบร้อยน่ารักมาก เช้ามากลับเป็นอีกคน แต่งหน้า แต่งตา เขียนคิ้ว ทำผมลอน ทว่าไม่ได้กรีดอายไลน์เนอร์ จึงดูไม่เยอะ แต่สวยสะกดตา
แก้มเนียนอมชมพูเปล่งปลั่ง ริมฝีปากสีสดถูกเคลือบด้วยลิปมันที่เมื่อคืนเขาได้สัมผัสแล้วว่ามันนุ่มและหอมมาก ปากของคำแพงหอมหวานเหมือนเยลลีจนอยากลิ้มลองอีกครั้ง
"อาจารย์ปล่อยหนูนะ!" คนตัวเล็กพยายามดิ้นให้เขาปล่อย ทว่ายิ่งดิ้นแรงมันกลับทำให้สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างแข็งๆ ตรงเป้ากางเกงของเขา มันถูไถน้องสาวของเธอไปมา
"ผมเป็นคนที่ไวต่อสัมผัสมากนะครับ เหมือนเมื่อคืนที่ได้จูบกับคุณ ผมอยากมีอะไรกับคุณมากๆ"
"อาจารย์!"
"เสียงดังเดี๋ยวมีคนมาแอบดูนะ" ธนาขู่ ทำเอาคำแพงรีบหันไปมองที่ประตูกระจก เมื่อกี้เขาไม่ได้ล็อก หากมีคนเปิดเข้ามาเจอเราสองคนในสภาพนี้ต้องแย่แน่ๆ
"งั้นอาจารย์ก็ปล่อยหนู!"
"ค่ะ นี่ผมเป็นอาจารย์ของคุณนะครับ คนที่น่ารักๆ เมื่อคืนหายไปไหนแล้ว คุณพูดคะขากับผมตลอดเลยนะ"
"ก็อาจารย์เจ้าเล่ห์ รู้ว่าเราไม่ควรใกล้ชิดกันด้วยซ้ำแต่ยังมาทำแบบนี้กับหนู!"
"เพราะอะไรรู้ไหมครับ"
".."
"เพราะปกติแล้ว ผมเป็นคนที่..หากมีใครมาจูนติดกับร่างกายของผมแล้วมันต้องดำเนินต่อไปจนเสร็จ หากว่าเมื่อคืนคุณยอมให้ผมทำตั้งแต่แรกเช้านี้มาผมอาจจะเฉยๆ ก็ได้ แต่นี่ผมยังไม่เสร็จไงครับ"
"อะ..อาจารย์" คำแพงอ้าปากค้าง ไม่รู้จะตกใจกับประโยคไหนก่อนดี
เขาต้องการสานต่อเพื่อให้แล้วเสร็จจากอารมณ์ค้างเติ่งเมื่อคืนแบบไม่สนว่าเธอคือนักศึกษาของเขา หรือหากเราได้กันไปตั้งแต่เมื่อคืน เช้านี้เขาก็คงไม่มายุ่งกับเธอแล้ว
ทั้งที่เมื่อคืนแสดงออกว่าชอบเธอเหมือนชายหญิงคู่หนึ่งแบบนี้เขาก็ไม่ต่างจากผู้ชายคนอื่นๆ ที่เคยได้ยินน่ะสิ เป็นประเภทฟันแล้วทิ้ง ดีแค่ไหนที่เธอไม่หลงกลเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของเขามากกว่านี้
"ปล่อยค่ะ!" หญิงสาวพยายามขืนตัวออกด้วยความไม่พอใจ ทว่าธนากลับยิ่งกดข้อแขนเรียวลงไปกับโต๊ะแน่น
"ถ้าผมไม่ปล่อยล่ะครับ"
"หนูจะฟ้องผอ.!"
"หึหึ" ธนาขำออกมา "นั่นอาผมนะครับ คุณจะฟ้องให้อาไล่ผมออกอย่างนั้นเหรอ ผมกลัวว่าคนที่ต้องออกกลางคันคือคุณมากกว่า"
"อาจารย์!"
"แต่ผมไม่ทำให้คุณเดือดร้อนหรอกนะครับ หากคุณรับปากว่าเราจะทำเรื่องแบบนี้กันลับๆ" ธนาบอกน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ ทำเอาคำแพงหน้าบึ้ง
"ไม่ค่ะ หนูไม่ทำ!"
"หรือชอบแบบเปิดเผยครับ ผมทำให้ได้นะ ผมยอมลาออกก็ได้เพราะขี้เกียจสอนเหมือนกัน วันแรกของการสอนอาผมยัดคาบสอนให้ผมตั้งสี่คาบ"
"อาจารย์..อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ เราต่างคนต่างอยู่ดีกว่าค่ะ ในเมื่อเมื่อคืนมันคือความผิดพลาดเพราะเราไม่รู้ว่าเราคืออาจารย์กับลูกศิษย์กัน"
"ไม่ได้สิครับ คุณมาจูนติดกับร่างกายของผมให้จดจำคุณแล้วผมคงต้องบอกว่าไม่ได้"
"ก็อาจารย์เจ้าเล่ห์ ล่อลวงเก่ง" เลยทำให้เธอยอมจูบกับเขาไง
"คุณพูดซะผมดูเป็นคนไม่ดีเลย ถ้าไม่ชอบผมบ้างมีหรือที่คุณจะยอมปล่อยตัวให้ผมทำ..จริงไหม"
".." คำแพงพูดไม่ออก ยอมรับว่าแอบรู้สึกพอใจเขาอยู่ลึกๆ ใครจะไม่ชอบคนหล่อพูดเพราะกัน ตลอดเวลาที่ไปดูหมอลำกับพี่สาวเธอลอบมองเขาอยู่บ่อยครั้ง ทั้งผิว ทั้งหน้าตาของเขาดูโดดเด่นออกมา
"คำแพง.." เขาไปเสริชดูข้อมูลในเน็ตมา 'คำแพง' ที่แปลว่า ผู้ซึ่งเป็นที่รัก เขาชอบชื่อนี้ของเธอมาก
"หนูไม่ได้ชอบอาจารย์ค่ะ"
ธนาเลิกคิ้วมองอย่างไม่เชื่อ
"จริงเปล่า เด็กขี้โกหกต้องโดนพิสูจน์นะ"
"ไม่ต้องพิสูจน์ค่ะหนูพูดจริง! ปล่อยหนูได้แล้ว หนูจะรีบกลับบ้านเดี๋ยวรถหมดก่อน" เธอเทียวไปกลับด้วยรถสาธารณะประจำทางมาตลอดตั้งแต่สมัยเรียนปวส.ปี1
"กลับกับผมก็ได้เดี๋ยวไปส่ง" บ้านเธออยู่ไหนเขารู้แล้วเพราะเพิ่งไปส่งเธอเมื่อคืน ก็หมู่บ้านข้างๆ กัน 'บ้านเนินสามเหลี่ยม'
"ไม่ค่ะ"
ธนาไม่สนใจในคำปฏิเสธ รวบสองแขนเรียวเข้าหากันแล้วนำไปกดไว้เหนือศีรษะ ก่อนที่มือหนาจะลูบไล้ขาอ่อนจากทางด้านนอกเข้าหาน้องสาวของคำแพง ทำหญิงสาวตกใจพยายามขืนตัวออก
"ห้ามทำนะคะ! อาจารย์ห้ามทำแบบนี้กับหนูนะ!"
"ก็คุณโกหก ทั้งที่คุณคล้อยตามผมตั้งแต่เมื่อคืนแล้วยังจะมาบอกว่าไม่ชอบอีก ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็นไงครับว่าที่คุณพูดมานั่นมันไม่จริง"
"อื้อ!" คำแพงหลุดครางออกมาแล้วรีบเม้มปาก เมื่อมือหนาโอบอุ้มดอกไม้งามผ่านกางเกงชั้นในตัวบาง ทำกายสาวที่ยังไม่เคยมีประสบการณ์ด้านนี้มาก่อนขนลุกซู่ไปทั้งร่างกาย
คำแพงหลับตาปี๋เมื่อเขาเคลื่อนไหวด้วยท้องนิ้ว ลากไล้ขึ้นลงเบาๆ ก่อนจะไปหยุดคลึงกับติ่งสวาทเบาๆ เพียงเท่านั้นก็ทำเธอรู้สึกอะไรบางอย่างขึ้นมา ร่องสวาทขมิบตัวเอง
"อะ..อ๊า.." ปากสวยหลุดครางออกมาเมื่อเขาทำเธอขนลุกซู่ไปหมด เกิดความต้องการทางด้านร่างกายที่เธอพยายามควบคุมแต่มันกลับทำไม่ได้
ธนามองใบหน้าสวยบิดเบ้ทั้งที่นิ้วยังคงคลึงเรื่อยๆ คำแพงคงจะเสียวมากเลย เขาถึงสัมผัสได้ถึงความชุ่มฉ่ำเลอะกางเกงในออกมา
แล้วบอกไม่ชอบเขา ดูเขาแตะแป๊บเดียวอารมณ์ก็มา ปากแข็งมาก! ชอบเขาขนาดนี้ยังโกหกอยู่อีก
ธนาตัดสินใจเบี่ยงแพนตี้ลูกไม้ตัวสวยไปด้านข้างแล้วหลุบตาลงมองร่องสวาทที่อยากดูให้เป็นบุญตา พบว่าของลับของคำแพงสวยมาก
กลีบกุหลาบสีหวานปิดสนิทถูกเคลือบด้วยน้ำหวานสีใสออกมา มีเส้นขนปกคลุมบางๆ พอสวยงาม จนเขาเผลอกลืนน้ำลายลงคอ
นิ้วร้อนเขี่ยไปมาตามกลีบกุหลาบสวย เล่นกับน้ำหวานหนืดๆ ตรงปากทางช่องคลอดจนทะลักออกมาเรื่อยๆ เขาจึงค่อยๆ ดันนิ้วกลางเข้าไปด้านใน
"อื้อออ จะ..เจ็บ!" หญิงสาวส่ายหน้าเพราะเจ็บ พยายามจะหุบขาเข้าหากันแต่ทำไม่ได้ เพราะเขาเล่นยืนแทรกตรงกลางหว่างขาของเธอเอาไว้
คับแน่นจนธนาไม่แน่ใจ ค่อยๆ กดนิ้วเข้าไปอีกที ของจริงว่าอีกคนยังซิงถึงได้มีร่องสวาทที่คับแน่นมากแบบนี้
นิ้วร้ายค่อยๆ สอดเข้าสอดออกช้าๆ ระหว่างนั้นเกิดเสียงครวญครางของคำแพงมากขึ้นซะจนเขากลัวว่าใครจะผ่านมาได้ยิน ก้มลงไปประกบจูบริมฝีปากสีสด
ทว่าหญิงสาวกลับเม้มปากไม่ให้เขาเข้าไปควานหาความหวานได้
ปากต่อต้าน แต่ร่องสวาทขมิบตอดรัดนิ้วมือ!
ธนาตัดสินใจดันนิ้วของตัวเองเข้าไปจนสุด เขาสัมผัสเจอจุดที่เรียกว่าจีสปอต จุดที่เสียวที่สุดของผู้หญิง ขยี้มันทันที
"อื้อออ!" หญิงสาวหลุดปากครางออกมา เป็นจังหวะให้ธนาสอดแทรกเรียวลิ้นสากเข้าไป หวนให้นึกถึงปากหวานๆ เมื่อคืนนี้มาก
หยอกเย้าลิ้นเล็กไปมา ขณะที่มือก็กระดกเล่นกับจุดนั้นนานๆ เร่งความเร็วขึ้นเมื่อได้ยินเสียงอู้อี้เป็นจังหวะถี่ จนในที่สุดเขาสัมผัสได้ถึงแรงบีบรัดจากทางด้านใน
คำแพงเบี่ยงหน้าไปด้านข้างให้หลุดจากจูบของเขาเพื่อโกยอากาศเข้าปอด นอนหอบหายใจเหนื่อย
"ชอบไหมครับ" ธนาเอ่ยถามยิ้มๆ "ผมเรียนรู้มาเป็นอย่างดีว่าผู้หญิงเจอแบบนี้เข้าไปอ่อนระทวยทุกราย"
"หนูไม่ชอบ! ถอยได้แล้วค่ะหนูจะกลับบ้าน" พยายามขืนตัวออกแต่เขากลับไม่สะทกสะท้าน
"งั้นเอางี้ดีกว่าครับ ถ้าคุณไม่เสร็จคาปากผมจะปล่อยคุณไป"
"มะ..ไม่นะคะ! หนูยอมแล้ว หนูชอบคุณคนนั้น แต่ไม่ได้ชอบอาจารย์คนนี้" แต่ถ้ารู้ว่าเขาคืออาจารย์ของเธอตั้งแต่แรกเธอจะไม่ชอบสักคนเลย
"ก็คนเดียวกันอยู่ดีครับ" ธนาอมยิ้มยอมปล่อยมือออกแล้วรั้งอีกคนขึ้นมานั่ง จัดแจงเสื้อผ้าชุดนักศึกษาให้เข้าที่แล้วอุ้มเธอลงมายืนด้านล่าง
ทว่าคนตัวเล็กแทบทรุดลงไปที่พื้นเพราะแขนขาอ่อนแรง จนธนาต้องรีบประคองเอาไว้
"ถึงกับขาอ่อนเลยเหรอครับ หึหึ"
"หนูจะกลับแล้วค่ะ"
ดันตัวเขาออกห่างแล้วเดินไปที่ประตู ทำให้ธนานึกขึ้นได้ว่าชวนหญิงสาวกลับด้วยจึงรีบเปิดประตูตามออกมา ทว่ากลับเห็นใบหน้าของใครบางคน ยืนเอามือกอดอกมองมานิ่งๆ
- ผู้เขียน
