"อีหล่า มื้อนี้คือเป็นเศร้าๆ" (คำแพง วันนี้ทำไมเป็นเศร้าๆ)
คำหล้าที่อาบน้ำเสร็จต่อจากคำแพงเดินเข้ามาในห้องนอนเห็นน้องสาวนอนเล่นมือถือจึงถาม คนที่ดูสดใสอย่างทุกวันไม่มี ไม่รู้คำแพงไปเจอปัญหาอะไรมาทั้งที่เมื่อเช้าก็ยังดีๆ อยู่
"บ่ได้เป็นหยังจ้ะ พอดีเทอมสุดท้ายเรียนหลาย อาจารย์อัดแน่นหนูกะเลยเมื่อยจ้ะ" (ไม่ได้เป็นอะไรจ้ะ พอดีเทอมสุดท้ายเรียนเยอะ อาจารย์อัดแน่นหนูเลยเหนื่อยจ้ะ)
คำแพงเลือกที่จะโกหกพี่สาวออกไปเพราะไม่อยากให้ทางนั้นไม่สบายใจ อีกอย่างปัญหาแบบนี้เธอไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้
ถึงแม้พี่คำหล้าจะไม่ต่างจากแม่คนหนึ่งก็ตาม แต่เธอจะไม่ยอมให้ความลับรั่วไหลไปโดยเด็ดขาด
"อดเอาเด้อเดี๋ยวกะเรียนจบแล้ว" (อดทนนะเดี๋ยวก็เรียนจบแล้ว)
"อดทนอยู่แล้วจ้ะ" เขยิบเข้าไปนอนหนุนตักคนเป็นพี่ แล้วกอดเอวอ้อนๆ คำหล้าก็เอามือลูบหัวห้องสาวเบาๆ
"จบปวส.แล้วเรียนต่อปริญญาตรีเลยบ่ล่ะ" (จบปวส.แล้วเรียนต่อปร
