"กาแฟแก้วนึงครับคนสวย" มือโอบไหล่มนจากทางด้านหลัง ยืนในระยะประชิดกันจนได้กลิ่นหอมๆ ออกจากร่างกาย
ช้องนางตัวหอมมาก แก้มก็สีชมพูเปล่งปลั่ง แบบนี้จะให้ปันใจไปกินที่อื่นได้ไงในเมื่อกาแฟร้านนี้แม่ค้าสวยมาก ราคาก็แค่แก้วละยี่สิบห้าบาทเอง กินทำไมแพงๆ เปลืองตังค์!
"ถ้ามึงยังไม่เอามือออกจากไหล่เมียกูเดี๋ยวได้เหลือแค่ชื่อ"
คนที่นอนอยู่บนเปลดูดชาเย็นเมื่อได้ฟังและได้เห็นพฤติกรรมของอาจารย์หนุ่มถึงเนื้อถึงตัวเมียเกิดไม่ชอบใจ ไอ้ธนามันเป็นพวกประเภทปากว่ามือถึง
"เอ้า มึงก็มาเหรอ" ธนาเพิ่งเห็นว่าเข้มอยู่ตรงนี้ด้วยจึงวางมือออก
"สาบานว่ามึงไม่เห็น กูมากับช้องนางทุกวัน" และก็ดูมันหยอดเมียเขาทุกวันเนี่ย เมื่อไหร่จะเลิกเจ้าชู้ก็ไม่รู้ไอ้อาจารย์เวร!
"ก็กูไม่เห็น"
"สาบาน หากมีเมียขอให้เมียมึงทิ้ง"
เหมือนกู
ธนาไหวไหล่ แล้วก้มลงถามช้องนาง
"เอามันมาด้วยทำไมครับ"
"เพราะมีลูกค้าแบบมึงเนี่ยกูเลยต้องมา" ท
