ท้ายประโยคแสนหวาน สายตาแหลมคมใต้คิ้วเรียวสวยที่ไม่เป็นมิตรก็จิกไปมองพนักงานสาวบัญชีคนใหม่นั้นอีกครั้ง สายตาที่แทบจะแผดเผาฝ่ายตรงข้ามให้มอดไหม้เป็นจุณหากเจ้าหล่อนยังไม่คิดเจียมตัว เจ้าของใบหน้าสวยจิ้มลิ้มที่คิดว่าตนเองเป็นแค่พนักงานชั้นผู้น้อยจึงรีบก้มหน้างุดหลบสายตาแหลมคมพิฆาตของลูกสาวเจ้าของบริษัทอย่างกริ่งเกรง แต่ก็แอบซ่อนความเกลียดชังไว้ในใจลึกๆ
แต่ทว่าสายตาคมดุแกมเบื่อระอาของคนที่ถูกสองแขนเรียวเกาะเกี่ยว กลับก้มลงมองการกระทำของคนข้างๆ ด้วยสายตาตำหนิติเตียน ถึงหล่อนจะเป็นถึงลูกสาวของคู่ค้าคนสำคัญ ก็ใช่ว่าเขาจะต้องเกรงใจหล่อนมากมาย ในฐานะโค้ชเขามีสิทธิ์ที่จะตำหนิหล่อน ดวงตาสีกาแฟเข้มกลอกไปมาเหมือนจะหงุดหงิดที่เกวลินทำตัวอย่างกับเป็นเจ้าของเขา ซึ่งมันทำให้ชายหนุ่มถูกคนบางกลุ่มครหาว่าเขาคิดจะเคลมลูกสาวของเจ้าของบริษัท ซึ่งความคิดนี้มันไม่ได้อยู่ในหัวสมองของเขาเลยแม้แต่น้อย
มือหนาแกะมือที
