เธอแทบจะปาโทรศัพท์มือถือราคาแพงทิ้งด้วยความใจร้อนโมโห ที่ทุกอย่างไม่ได้ดั่งใจปรารถนา กระทั่งอีกสิบนาทีผ่านไปก่อนที่นิ้วเรียวจะทันได้จิ้มปุ่มเล็กบนเครื่องสื่อสารมันวาวนั่นอีกครั้ง บทสนทนาของพนักงานสาวสองคนที่เดินคุยกันมาก็แว่วมาเข้าหู
“นี่เธอ เมื่อกี้ฉันเห็นคุณชัชกับยัยนิลอุบลอีกแล้วนะ แล้วก็เห็นเขาสองคนพากันเดินขึ้นไปชั้นบน สงสัยคงจะไปปรึกษางานกันเป็นการส่วนตัวแน่เลยเธอ” มีบางคนที่รู้ว่านิลอุบลทำงานสองที่ ช่วงกลางวันเธอจะมาทำงานเป็นเซลขายรถ ส่วนตอนกลางคืนเธอจะไปเป็นกุ๊กที่ผับ
“แหมๆ ยัยนั่นเป็นพนักงานคนสำคัญนี่ มันก็ต้องมีเรื่องปรึกษาหารือกันพิเศษหน่อยล่ะ เธอว่าไหมล่ะ”
“อืม ฉันก็ว่างั้นแหละ น่าอิจฉาเนาะ คุณชัชทั้งหล่อทั้งรวย สาวๆ คนไหนก็อยากได้เป็นแฟนกันทั้งนั้นแหละ” คนที่ตั้งใจฟังการสนทนากำมือเข้าหากันแน่นจนเล็บคมๆ จิกเข้าไปในอุ้งมือจนเจ็บแต่มันก็ไม่เจ็บเท่าใจที่เหมือนถูกขยี้ขยำเมื่อได้
