ชีคหนุ่มรีบก้าวออกจากลิฟท์อย่างรวดเร็วเมื่อลิฟท์วิ่งมาหยุดและเปิดออกกว้างหลังจากที่วิ่งมาถึงชั้นบนสุดของโรงแรม พอเข้ามาในห้องพักหรูหราเขาก็ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้กำมะหยีเนื้อดีตัวเดียวกันที่หญิงสาวแสนงดงามทรุดตัวลงนั่งก่อนหน้านี้แค่ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา
‘ขอบรั่นดีให้เราสักแก้วสิยาฟัสส์’
ซุ่มเสียงที่เอ่ยออกมาติดจะอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด ศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมอ่อนนุ่มสีดำสนิทเอนลงไปพิงเก้าอี้หนานุ่ม นัยน์ตาคมกริบดุจพญาอินทรีล้อมรอบด้วยขนตายาวงอนหลุบลงปิดสนิทอย่างต้องการพักสายตาเพียงชั่วประเดี๋ยวประด๋าว
‘เดี๋ยวกระหม่อมรินมาให้พะยะค่ะ’
ยาฟัสส์โค้งคำนับตอบรับท่านชีคก่อนจะสาวเท้าวยาวๆ ที่เคาร์เตอร์บาร์ เพราะไม่เห็นหญิงสาวแสนหวานที่ชื่อเหมือนเจ้าหญิงอยู่ภายในห้องนั่งเล่นกอปรกับเห็นว่าท่านชีคกำลังหลับตานิ่งไม่ได้สนใจใคร เขาจึงรีบกระซิบถามองครักษ์ที่เฝ้าอยู่หน้าห้องว่าเห็นหญิงสาวแสนอ่อนหวาน
