Cruz Part
ผมรีบอุ้มคนตัวเล็กในอ้อมแขนออกจากห้องเย็นนี่เร็วมากที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้
“มิรา มิรา เธออย่าเพิ่งหลับ ตื่นมาก่อน” ทั้งยังพยายามเขย่าเบา ๆ เพื่อให้เธอได้สติ
แต่ว่ามันกลับเปล่าประโยชน์ ร่างกายที่เย็บเฉียบกับลมหายใจแผ่วเบาทำเอาผมเริ่มกลัวจนลนลาน ชนิดที่แทบทำอะไรไม่ถูกเลยจริง ๆ
“ตามหมอมาที ตามหมอมา!!!!” ก่อนตะโกนลั่นออกไปสนั่นกระทั่งทุกคนในบริเวณนั้นต่างตกใจและหันมามองผมเป็นตาเดียว
“คุณครูซ ๆ มึงไปตามหมอให้คุณครูซเร็ว” จนมีบุรุษพยาบาลคนหนึ่งที่หันมามองหน้าผมและจำได้ว่าเป็นใคร เลยตะโกนบอกเพื่อนร่วมงานแถวนั้นอีกที
แต่ตอนนี้ผมไม่มีเวลามานั่งสนใจอะไรนอกเหนือจากอาการของคนในอ้อมแขน
“มิรา ยายจืด ยายจืดนี่อย่าล้อเล่นแบบนี้นะ” ผมอุ้มคนตัวเล็กวิ่งตรงเข้าไปที่ห้องฉุกเฉินซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้เท่าไหร่
ตึก ตัก ตึก ตักก...
พอผมวิ่งตรงเข้ามาด้านในที่เต็มไปด้วยเหล่าหมอและพยาบาลซึ่งกำลังวุ่
