“มองอะไรเหรอ” ฉันถามครูซที่มองมานิ่ง ๆ
“เปล่า …แค่ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนกินได้มูมมามเท่าเธอมาก่อนเลย” เขาพูดก่อนจะยักไหล่แบบส่ง ๆ
“เพราะเป็นนายเหอะ ถ้าเป็นพี่หมอกันต์ ฉันไม่ทำแบบนี้หรอก” ฉันเหยียดยิ้มพลางยักไหล่กลับ
“ฉันก็ไม่เคยทำแบบนี้เหมือนกันแหละ” หมอนั่นเอ่ยพร้อมยกมือเรียกเด็กเสิร์ฟมาเช็กบิล
และหลังจากที่ครูซกระดกไวน์แก้วสุดท้ายจนหมด เขาก็หันมากะพริบตาใส่ฉันเล็ก ๆ
“ไหนล่ะที่ว่าจะให้คำปรึกษาเรื่องพี่หมออะ” ฉันทวงถามออกไปตามตรง
แต่เขากลับอมยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม
“จริง ๆ ฉันแค่หลอกให้เธอขับรถพามากินข้าวเป็นเพื่อนเท่านั้นแหละ” ก่อนตอบอย่างกวน ๆ
“นี่นาย!!” ฉันชี้หน้าเพราะเจ็บใจที่โดนหลอก
“แต่ในเมื่อเธอต้องการให้ช่วย... ฉันก็... ว่าง ๆ อยู่นะ แล้วก็กำลังเบื่อด้วย” อีกฝ่ายกดโทรศัพท์ดูนาฬิกา ก่อนจะเงยหน้ามองมาที่ฉัน
“ไม่จำเป็นหรอก” ฉันก็หยิ่งกลับทันที
“ไปกันเถอะน่า ฉันบอกจะช่วยก็ช่
