“ คุณแม่บ้านคะ หนูยังไม่พร้อม ” เธอบอกเสียงสั่น อีกฝ่ายยิ้มแล้วยกมือขึ้นมากุมมือเธอ บีบเบา ๆ อย่างให้กำลังใจ
“ ไม่มีอะไรต้องกังวลนะคะ เข้าไปเถอะค่ะ อย่าให้คุณหมอต้องรอนาน ”
“ คุณจะมารับหนูกี่โมงคะ ”
“ ไม่มารับค่ะ คุณจะนอนที่ห้องขาว ”
“ หนู... หนูต้องค้างกับคุณหมอเหรอคะ ”
“ ไม่หรอกค่ะ ถ้าคุณหมอท่านเสร็จธุระแล้วก็จะกลับไปที่ห้องนอนของท่าน ห้องใหญ่ที่อยู่ฝั่งตรงกันข้าม ”
เด็กสาวยืนนิ่ง ดวงตารื้นน้ำอย่างไม่ตั้งใจ
“ แล้ว... เมื่อไหร่คุณหมอจะเสร็จธุระคะ นานแค่ไหน ”
“ ฉันเองก็ตอบไม่ได้หรอกค่ะ ไม่มีอะไรต้องกลัวนะคะ ทุกอย่างจะโอเคค่ะ ”
ไม่ ไม่มีอะไรโอเคทั้งนั้นแหละ
เด็กสาวค้านอยู่ในใจ
แต่ความจริงทำได้เพียงตอบออกไปสั้น ๆ ว่า
“ ค่ะ ” คุณแม่บ้านพยักหน้ารับ ก่อนเคาะประตูแล้วเอ่ยบอกคนข้างใน
“ คุณหมอคะ คุณแก้วมาแล้วค่ะ ”
ก่อนจะเปิดประตูแล้วรุนหลังให้เด็กสาวเข้าไปในห้องแล้วเธอก็ปิดมันทันที
