“ หยุดกล่าวหาคุณซันเดี๋ยวนี้ ! ท่านไม่ได้เป็นโรคจิต ” คุณแม่บ้านตวาดเสียงแข็งจนเด็กสาวชะงัก น้ำเสียงจึงค่อยอ่อนลง
“ คุณหมอท่านปกติดีค่ะ ก็แค่... ” เสียงขาดหาย ดวงตาเหม่อมองไปในอากาศก่อนเลี่ยงไปพูดอย่างอื่น
“ ท่านต้องการคุณมากกว่าคนไหน ๆ ”
“ หมายความว่ายังไงคะ นี่แปลว่าคุณหมอเที่ยวได้ไปแจกทุนการศึกษาเด็กนักเรียนแล้วล่อลวงมาที่บ้านบ่อย ๆ แบบนั้นหรือคะ ” เด็กสาวเดือดพล่านจนควันแทบจะออกหู
“ ไม่ค่ะ คนอื่นมาที่นี่โดยสมัครใจและมีข้อแลกเปลี่ยน แต่สำหรับเด็กทุนแบบคุณ ถือเป็นเคสแรก ”
“ โอว หนูต้องดีใจสินะคะ ” เด็กสาวประชดประชัน
อีกฝ่ายนิ่งก่อนเอ่ยบางอย่างออกมา
“ คุณรู้หรือเปล่าว่าที่ดินผืนสุดท้ายที่เป็นที่บ้านนั่น ยายคุณเอาไปจำนองไว้กับ ธกส. ” คำพูดนั้นทำให้แก้วกานดาตกใจ
“ อะ... อะไรนะคะ หนูไม่เห็นเคยรู้ ทำไมยายไม่บอกหนู แล้วคุณแม่บ้านรู้เรื่องนั้นได้ยังไง ” เธอรัวคำถามเป็นชุด
“ อาจจะเป็น
