“ถ้าเธอไม่มาช่วยฉันได้ตายก็คราวนี้”
เสียงกระชากอย่างฉุนเฉียวดังออกมาจากหลังดงไม้เลื้อยเธอก้าวเดินเข้าไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่เมื่อเห็นคนที่นั่งก้มหน้าเอามือจับหน้าผากอยู่ก็ตกใจ
ทำไมรู้สึกคุ้นจัง
“รีบๆ มาพยุงฉันสิวะ”
พินอินเบิกตากว้างเมื่อร่างที่นั่งก้มหน้าหันมาพร้อมกับขนกายตั้งชันจะไม่ให้เธอตกใจได้ยังไงในเมื่อคนตรงหน้า คือ วาโย ไอ้ตัวร้าย
เขามาได้ยังไง?
แต่จะมายังไงมาทำไมก็ช่างเขาตอนนี้สิ่งที่คิดได้คือหนีเธอต้องหนีผู้ชายอันตรายคนนี้คิดได้ดังนั้นร่างบางก็หันหลังกลับทันที
“หยุด!!”
ชิ ใครจะสน!ไม่หยุดหรอก
เอ๊ะ! แต่เราทำเขาเจ็บนะจะทิ้งไปแบบนี้หรอเสียงในหัวทั้งนางฟ้าและยมทูตต่างแย้งกันและกัน
“ถ้าเธอยังไม่หยุดฉันสาบานเลยว่าจะตามมาล้างแค้นเธอแต่ถ้าฉันตายเป็นผีฉันก็จะมาหลอกหลอนเธอยัยจืดมาช่วยฉันเร็วๆ”
“ไม่ต้องมาหลอกให้ฉันกลัว นายแค่ไม่ต้องมายุ่งกับฉันก็พอ!”
พินอินหยุดชะงักและเดินกลับมาช่ว
