บทที่ 7 เธอควรไปนานแล้ว

1494 คำ

“อ้าว พี่ต้าร์” สาวสวยลูกครึ่งไทย-สวีเดนด้วยรูปร่างสูงเพรียวบางอย่างนางแบบทำให้แม้อยู่ในชุดนักศึกษาก็ยังสวยโดดเด่นเธอคือติน่าสาวสวยสุดเซ็กซี่แห่งคณะบริหาร วันนี้เลิกเรียนเร็วเธอและเพื่อนสาวคนสนิทอย่างนีนเลยชวนกันมาเดินห้างก่อนจะแวะเข้ามาทานปิ้งย่างร้านดังแต่ใครจะคิดว่าเธอจะมาเจอเขา พี่ต้าร์ รุ่นพี่สุดฮอตของมหาลัยคนที่เธอหลงหัวปักหัวปำจนถึงขั้นยอมเป็นเพียงคู่ควงและคู่นอนแต่เธอรู้ดีว่าไม่สามารถผูกมัดเขาไว้ได้เลยพยายามทำตัวน่ารักว่าง่ายจนถึงขั้นเป็นคู่ควงที่อยู่กับเขานานที่สุดใครต่อใครก็พูดว่าบางทีเธออาจจะได้หัวใจเขา แต่เธอรู้ดีว่าถ้าอยู่สถานะนี้เขาคงไม่มีวันมอบหัวใจให้แน่เลยวางแผน ปล่อยเพื่อจับ และหักหน้าเขาด้วยการเปิดตัวคบกับจัสตินหนุ่มหล่อคณะบริหารที่ตามตื๊อเธอมาตลอด เหตุการณ์นั้นผ่านมาจนครบอาทิตย์แล้วทุกอย่างยังสงบนิ่งพี่ต้าร์ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรทั้งนั้นไม่ง้อไม่ตามไม่โมโหไม่มาหาเรื่อง เขาทำตัวเฉยๆ เหมือนเรื่องที่เธอหักหน้าเขาไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องมาใส่ใจหรือไม่เธอคงไม่เคยอยู่ในสายตาเขาเลยยิ่งมาเจอเขายังใช้ชีวิตตามปกติยิ่งทำให้เธอปวดใจก่อนที่หางตาจะเห็นใครบางคนนั่งตรงข้ามกับรุ่นพี่หนุ่ม “ติน่า..” นีนสะกิดแขนเพื่อนเมื่อเห็นติน่าทักทายรุ่นพี่ไปสักพักแล้วแต่เขาก็ยังนั่งกินต่อหน้าตาเฉย “พี่ต้าร์…” ติน่ารวบรวมความมั่นใจก่อนจะเอ่ยทักชายหนุ่มอีกครั้งพร้อมกับเดินเข้าไปชิดกับขอบโต๊ะที่เขานั่งกินปิ้งย่างอยู่ “พี่คะ..” พินอินที่ได้ยินตั้งแต่รุ่นพี่สองคนนี้เข้ามาทักตั้งแต่แรกได้แต่เม้มปากแน่นมองดูสถานการณ์จนกระทั่งพี่สาวคนสวยสุดเซ็กซี่เดินเข้ามาที่โต๊ะแต่ก็ยังไร้ปฏิกิริยาจากชายหนุ่มพินอินเลยเอ่ยเรียกแทน “มีอะไร” ต้าร์วางตะเกียบลงก่อนจะหันไปมองสาวสวยที่ยืนส่งยิ้มหวานมาให้เขา “ติน่ามาเดินห้างค่ะเลยแวะมาทางปิ้งย่างไม่คิดว่าจะบังเอิญมาเจอพี่ต้าร์ติน่าเลยเข้ามาทัก” เธอพยายามทำน้ำเสียงออดอ้อนอย่างที่เคยใช้กับเขาเผื่อเขาจะยังคงคิดถึงช่วงเวลาเก่าๆ บางและอีกอย่างเธอเรียกตั้งนานเขาไม่สนใจแต่พอยัยเด็กแว่นเรียกทำไมเขาถึงสนใจกัน “อาฮะ..แล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน” กึก! “คือ..” “ติน่าเธอไม่จำเป็นต้องเข้ามาทักฉันเลยเพราะเราสองคนไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน” เขาตอบเสียงดังฟังชัดสำหรับเขามีอะไรก็พูดกันตรงๆ ในเมื่อไม่ทำตามข้อตกลงก็ต่างคนต่างแยกย้ายไม่จำเป็นต้องเข้ามาทักทายอะไรกันอีก ติน่าอายมากเพราะตอนนี้หลายคนหันมามองที่พวกเรากันหมดแล้วยิ่งยืนอยู่นานคนยิ่งมอง เธอเห็นท่าทางไม่แยแสของคนที่ชอบก็เก็บใบหน้าที่แตกร้าวขึ้นมาใหม่ก่อนจะรวบรวมความกล้าพูดบางอย่างออกไปทั้งประชดเขาและเพื่อให้หญิงสาวอีกคนในโต๊ะได้ยิน “พี่ต้าร์โกรธที่ติน่าคบกับจัสตินใช่ไหมคะถึงได้เย็นชาใส่กันแบบนี้ ติน่าแค่เป็นห่วงที่วันนั้นติน่าปฏิเสธพี่ไปกับคนอื่นวันนี้บังเอิญเจอเลยอยากเข้ามาดูสักหน่อย” นีนเบิกตากว้างเมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนสาวพูดออกมา..นี่มันโกหกทั้งเพ!!! ส่วนร่างบางในชุดนักศึกษาถูกระเบียบอย่างพินอินก็ยิ่งกัดปากแน่นที่ได้ยินรุ่นพี่สาวสวยพูดออกมาซึ่งวันนั้นเธอก็อยู่ที่นั่นด้วยแต่ไม่ได้ยินที่พวกเขาพูดคุยกันแต่เธอก็ตัดสินไปตามที่เห็น ด้วยความเป็นห่วงพินอินเลยหันไปมองร่างสูงที่นั่งนิ่งอยู่พร้อมกับส่งสายตาเป็นห่วงเป็นใยไปให้กับเขา ส่วนต้าร์ที่นั่งนิ่งอยู่เพราะเขาเริ่มจะรำคาญติน่าขึ้นมาแล้วที่พูดเพ้อเจ้ออะไรไร้สาระแต่เมื่อหันมามองเด็กน้อยตรงหน้าที่ส่งสายตามาให้ด้วยความเป็นห่วงและให้กำลังใจมันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ “ใช่ฉันโกรธเธอ!” น้ำเสียงจริงจังถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากบางเฉียบของเขาทำให้ติน่ารู้สึกใจชื้นขึ้นมาเล็กน้อยนั่นหมายความว่าเธอยังอยู่ในสายตาเขาและต่อไป.. “เธอต้องขอบคุณพินอินนะที่มาเตือนสติฉันไม่อย่างนั้นทั้งเธอและมันคงไม่ได้มายืนยิ้มระรื่นอยู่ตรงนี้” ต้าร์ปรายตามองติน่าที่หน้าซีดเผือดลงหลังจากเขาพูดจบส่วนพินอินที่โดนร่างสูงหยิบยกขึ้นมาพูดก็ตาเบิกกว้างทิ้งตะเกียบในมือทันที “ทำหน้าตาอะไรของเธอ ตลกชะมัด” ร่างสูงหัวเราะอย่างเบิกบานก่อนจะหยิบกล่องกระดาษทิชชูยืนให้พินอินเมื่อเห็นเธอตกใจตะเกียบหลุดและน้ำจิ้มเลอะที่ใบหน้าเล็กน้อย บรรยากาศรอบตัวของทั้งสองช่างต่างกันลิบลับกับติน่าที่ได้แต่กลืนก้อนสะอึกมองคนที่ชอบกับยัยเด็กเฉิ่มพวกเขาทำเหมือนเธอเป็นอากาศธาตุมือบางเผลอจิกเล็กแน่นจนเพื่อนต้องสะกิดอีกครั้ง “ติน่าไปกันเถอะ” นีนดึงข้อศอกเพื่อนให้เดินออกมาแต่ติน่าเอาแต่มองหน้าพี่ต้าร์ส่วนคนที่โดนสาวสวยจ้องมองกลับไม่สนใจเพราะเขากำลังเช็ดหน้าให้เด็กสาวแสนเฉิ่มเชยคนนั้น “พี่ต้าร์งั้นติน่าไปก่อนนะคะ” เธอฉีกยิ้มก่อนจะบอกลาเขา “เธอควรไปตั้งนานล่ะ” เขาพูดและปรายตามองเธออย่างเย็นชาทั้งที่เมื่อกี้ยังฉีกยิ้มให้ยัยเด็กคนนั้นอยู่เลยติน่าข่มความไม่พอใจและเดินออกมาพร้อมกับเพื่อนสนิทเก็บความโกรธไว้ในใจจะยอมแพ้ตอนนี้ไม่ได้ส่วนยัยเด็กคนนั้นคงต้องไปจัดการแล้วแหละ ส่วนด้านนี้ที่คนอื่นคิดว่ากำลังหวานชื่นคนตัวเล็กกลับโดนรุ่นพี่สุดฮอตแย่งชิงกระดาษทิชชูไปเช็ดให้ก็ได้แต่ทำตัวเกร็งเมื่อเขายื่นมือมาเช็ดใบหน้าและเริ่มลงมือเช็ด “โอ๊ย!!” นี่คนหรือควาย!! พินอินเจ็บจนน้ำตาเล็ดทำไมเขาต้องลงแรงกับใหน้าเธอขนาดนี้ด้วยถ้าอารมณ์ไม่ดีก็ไม่ต้องอาสามาเช็ดให้ก็ได้ ฮือ ทำแบบนี้หน้าเธอแหกได้เลยนะ! “ร้องอะไรขนาดนั้นเช็ดเบาๆ เอง” ร่างสูงตีหน้าซื่อ “เอามาให้หนูทำเองเถอะ” “ไม่ต้อง ยื่นหน้ามานี่จะทำให้” โถ่ ยังจะมีแก่ใจมาช่วยอีก พินอินทำหน้างอก่อนจะเอี้ยวตัวหลบเมื่อเขาโน้มตัวลงมาใกล้เธอจะไม่ยอมให้เขามาทำร้ายใบหน้าเธออีกเป็นครั้งที่สองแน่นอน “หยุดหนี!” ส่วนต้าร์ก็ไม่ยอมเช่นกัน และในที่สุดเธอก็ไม่สามารถหลีกหนีปีศาจหน้ายิ้มตรงหน้าได้เมื่อเขาลุกออกจากที่นั่งและเดินเข้ามาทรุดตัวลงนั่งข้างเธอแขนแกร่งล็อกตัวเธอไว้ไม่ยอมให้หนีไปไหน “อ่า เบาๆ นะคะ” เธอรีบบอกเสี่ยงอ่อยเพราะกลัวเจ็บของเก่ายังไม่หายปวดเลย “หน้าช้ำ ไปโดนอะไรมา” ยังจะถามอีก นี่พี่เขาลืมหรอ!! “ก็คนที่ใส่ช็อปสีดำวันนั้นเขาตบหนูตั้งหลายทีคงเพราะพึ่งโดนไปหน้าเลยยังไม่ช้ำมากพี่คงไม่สังเกต” เขาชะงักไปทันทีเมื่อรู้สาเหตุก่อนจะมีประกายตาเข้มขึ้นเพียงแวบเดียวก็หายไปและหันมาตั้งใช้เช็ดหน้าให้เธอต่อ “เสร็จแล้ว” “อ่า ขอบคุณค่ะ” พินอินเอ่ยขอบคุณอย่างประชดประชันพร้อมกลอกตามองบนให้กับปีศาจหน้ายิ้มตรงหน้าที่เริ่มจะทำตัวเผด็จการกับเธอแล้ว หึ! “พี่หัวเราะอะไร” พินอินขมวดคิ้วเมื่อเห็นเขาหัวเราะคนเดียวท่าจะบ้า! “แค่รู้สึกว่าเธอเหมือนเสี่ยวไป๋น่ะ” “หืม เสี่ยวไป๋?” “ใช่ มันน่ารักมากเลยนะ” ร่างบางนิ่งอึ้งเมื่อเขาบอกว่าเสี่ยวไป๋น่ารักส่วนเธอที่เหมือนเสี่ยวไป๋ก็แปลว่าเธอน่ารักงั้นสิความเห่อร้อนเริ่มลามไล้ทั่วใบหน้าเมื่อรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายกำลังชม แต่ประโยคต่อมาก็ทำให้เธอใบหน้าแข็งค้างทันที “แมวอ้วนตัวนั้นน่ะเหมือนเธอไม่มีผิดนอกจากจะโง่แล้วยังเซ่อซ่าไม่ระวังอยู่เรื่อย” ไอ้พี่ต้าร์!!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more