กลับจากเกาะเสม็ด มาร์คัสก็รีบเคลียร์คิวงานที่ค้างอยู่ ก่อนที่จะมารับช่างภาพสาวที่สตูดิโอ เขาขับรถพาเธอหลีกหนีการจราจรติดขัดมาเรื่อยๆจนออกนอกเมือง..
“คุณจะพาฉันไปไหน..พรุ่งนี้ฉันมีงานนะ”
“กลับมาทันหน่ะ”
เมื่อเธอไม่ซักไซ้ถามอะไรอีก เขาก็ขับรถไปเรื่อยๆสลับกับหันไปมองใบหน้าหวานที่พิงกายกับเบาะหลับตาพริ้ม..เธอจะตอบตกลงคบกับนายภัทรนั่นเขาก็ไม่สน เพราะเขาจะไม่ปล่อยให้เธอคลาดสายตาหรือว่าให้นายนั่นเข้าถึงตัวเธออีกเป็นอันขาด เธอเป็นของเขาคนเดียว!
จนกระทั่งบ่ายคล้อยแดดร่มลมตก มาร์คัสขับรถมาถึงฟาร์มแห่งหนึ่ง..เขานั่งมองร่างบางหลับตาพริ้มหายใจอย่างสม่ำเสมออยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าคมก็โน้มมาตรงหน้าใบหน้าหวานก่อนจะกดริมฝีปากจุมพิตเปลือกตาที่ปิดสนิทแล้วไล้ปลายจมูกโด่งลงมาถูไถกับปลายจมูกรั้นเพื่อปลุกเธอ
“ลืมตาได้แล้ว..ยัยจอมแสบ”
“ฮือออ..” ริมฝีปากอิ่มพึมพำออกมาอย่างขัดใจ ใบหน้าหวานขมวดคิ้วค่อยๆขยับเปลือก
