Chapter 10 อย่าทำหนู
1140 คำ
Chapter 10 อย่าทำหนู
“ปล่อยนะ มาจับพวกฉันทำไมไอ้พวกบ้า ... พวกโจรห้าร้อย...ปล่อยเดี๋ยวนี้”
เสียงแบบท่อขยายโดยไม่ต้องใช้ลำโพง พร้อมกับการเตะถีบสุดฤทธิ์ทำให้ธนัชย์ชักมีโมโหขึ้นมาติดหมัด
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ” ธนัชย์ตะคอกสั่งบ้าง
ไตรตรึงษ์เลือดขึ้นหน้า เธอไม่ทางยอมให้ไอ้พวกนี้พวกนี้จับตัวเธอไว้แบบนี้หรอก เธอขอสู้แค่ตาย
“ฤทธิ์เยอะจริงนะแม่คุณ อย่างนี้มันน่า...”
หญิงสาวงอเข่าหวังจะถีบคนที่กำลังกอดปล้ำเธอให้กระเด็นไปสักโยชน์ แต่ธนัชย์เบี่ยงตัวหลบราวกับนกรู้ เสียงหัวเราะหึหึ นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวหน้ามืด กลัวก็กลัวแต่คนอย่างเธอมันกลัวแล้ววิ่งเข้าใส่ไม่ใช่วิ่งหนี
“ปล่อยฉันนะ ไอ้โจรห้าร้อย”
“อยู่เฉยๆ ไม่งั้นล่ะอย่าหาว่าไม่เตือน”
“ไอ้บ้า พวกแกไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้นะ” ไตรตรึงษ์ร่ำร้อง มือและเท้าก็ทุบตีเตะถีบเขาเป็นพลวัน
“ไม่หยุดใช่มั้ย” ธนัชย์ชักฉุนจริงๆ ผู้หญิงอะไร...แบบนี้ เขารวบสองมือเล็กบิดไพล่หลังแรงๆ
“โอ๊ย...ไอ้บ้า...เจ็บนะ”
“ปากคอเราะร้ายแบบนี้มันน่า....”
“น่าอะไร ไอ้พวกบ้ารังแกผู้หญิง”
สุดจะทานทนแล้วโว้ย... ธนัชย์บอกตัวเอง ฉกวูบปิดปากช่างร้ายกาจนั่นด้วยความรุนแรง จาบจ้วง
ไตรตรึงษ์ตาโต เกิดมาจนอายุยี่สิบสองยังไม่เคยมีใครมาทำแบบนี้ หญิงสาวดิ้นอึกอัก เจ็บก็เจ็บปากที่โดนเขาตะโบมจูบเอาๆ แต่แฝงความหวามลึกที่แผ่ซ่านเข้ามา เลือดในกายดูเหมือนจะร้อนฉ่าอย่างไม่เคยเป็น...
ชายหนุ่มบดริมฝีปากกับปากนุ่มกะจะให้แตกหักกันไปข้าง เกิดมาจนป่านนี้ไม่เคยพบเคยเจอผู้หญิงแบบนี้ เขาบีบขากรรไกรเธอแรงๆ เพียงเท่านี้ลิ้นรุมร้อนก็สอดแทรกเข้าไปภายในได้แล้ว ปลายลิ้นร้อนแทรกลึกตวัดกวัดไกวไปทั่วโพรงปากชื้น ดูดดึงรุนแรงเหมือนกับจะสูบวิญญาณของเธอให้หลุดติดมากับเขา
ไตรตรึงษ์หายใจหอบสั่นสะท้าน แขนขาอ่อนเปลี้ยเหมือนคนที่เพิ่งผ่านการวิ่งระยะไกลมา สิ่งเดียวที่รับรู้คือลิ้นของเขาที่ซอกซอนไปทั่วปากเธอ ความปั่นป่วนรัญจวนแบบที่ไม่เคยรู้จักก่อตัวเป็นมวลคลื่นในช่องท้อง
ธนัชย์เองเหมือนเริ่มแล้วเลิกไม่ได้ ความหวานนุ่มเนียนพิสุทธิ์ทำให้เขาชักติดใจ ลิ้นเล็กนั้นนุ่มนิ่มจนเขาอดใจไม่ไหวต้องดูดดึงแนบแน่นอีกครั้ง หลังจากผละห่างเพื่อเอาอากาศเข้าปอด จุมพิตคราวนี้มันกำซาบซ่านและดูดดื่ม มือใหญ่เผลอกอบกุมทรวงอิ่มเคล้นคลึงเบาๆ เรียกเสียงครางอือออในลำคอของสาวน้อย เธอหัวหมุนคว้างจนต้องหลับตาพริ้ม ลืมตัวไปกับสัมผัสจัดเจนของเขา
‘อุ่นจัง’
อาการครึ่งหลับครึ่งตื่นทำให้สิตาพรซุกกายเข้าหาความอบอุ่นใกล้ๆ แผงอกสีน้ำตาลเข้มประปรายด้วยไรขนบางๆ ทำให้เธอยิ้ม เมื่อปรือตาขึ้นมอง ก่อนจะหลับลงใหม่
เรียวแขนแข็งแรงกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น เรือนกายร้อนผ่าวถ่ายทอดความอบอุ่นสู่ร่างนุ่มที่ซุกกายเบียดเข้าหา ชายหนุ่มอมยิ้มกับท่าทางลูกแกะขี้หนาวนั้น
ตื่นขึ้นมามีหวังกรี๊ดลั่น...
แล้วความคิดของวินเซนโซก็เป็นจริง อาการสะลึมสะลือค่อยๆ หายไป เมื่อระลึกได้ว่าเธอกำลังซุกอยู่กับแผงอกของใครกัน
สิตาพรลืมตาสะดุ้งตื่นกวาดสายตาไล่ไปตามมัดกล้ามกำยำนั้น และเมื่อเห็นหน้าคนที่นอนกกกอดตนเองถนัด สาวน้อยกรีดร้องลั่นทันที
“คุณ!!!”
“เฮ้ๆ” นายบ่อนหนุ่มรัดร่างนุ่มเอาไว้ คำรามเสียงดุ
“ปละ...ปล่อยหนูนะ” สาวน้อยดิ้นรนหนีวงแขนอุ่นสุดชีวิต ใจหายวูบ
“ทำไมล่ะ เมื่อกี้เธอเป็นคนซุกเข้ามาในอ้อมแขนฉันเองนะสาวน้อย”
“บ้าที่สุด อย่าทำแบบนี้นะ” สิตาพรร่ำร้อง ดิ้นรนออกจากความอบอุ่นแต่น่าหวาดหวั่นนั่น แต่ยิ่งดิ้นกลับยิ่งโดนรัดมากขึ้น
วินเซนโซพลิกร่างบางลงนอนหงายกับที่นอน เขาตามขึ้นมาทาบทับ สกัดกั้นการดิ้นรนโดยการทาบทับขาแข็งแรงกับขาเพรียวของเธอ สองมือเล็กถูกจับด้วยสองมือใหญ่กดไว้กับที่นอนข้างๆ ตัวทั้งสองข้าง
“ปล่อย!!!”
สิตาพรดิ้นรนอึกอัก เธอร้อนวูบเมื่อสัมผัสใกล้ชิดของเขากำลังก่อความรู้สึกประหลาด เธอกลัวเขาจนอยากจะร้องไห้อยู่แล้ว
วินเซนโซก้มลงสูดดมเนื้อสาวจากซอกคอนุ่มให้เต็มปอด กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของเธอปลุกเร้าร่างแกร่งให้ตื่นตัวขึ้นได้ง่ายดายนัก เขาบดเบียดกายแกร่งกับเรือนกายนุ่มอย่างจงใจ ทรวงอวบถูกทาบทับด้วยแผงอกหนา แรงกดทับทำให้สิตาพรเจ็บและอึดอัด หน้าท้องทั้งสองแนบชิดตลอดลงไปถึงร่างกายส่วนร่าง บางอย่างในตัวเขาอุ่นร้อนและดุนดันหน้าขาเธออย่างน่าตกใจที่สุดในชีวิต
“อย่าทำหนู...” เธอพยายามอ้อนวอนเสียงสั่นระริก ชายหนุ่มอยากให้มันเป็นเสียงครางมากกว่า
ใบหน้าหวานเย้ายวนกำลังฉายแววตื่นตระหนกเสียจนคนที่ทาบทับอยู่ด้านบนนึกขัดใจ ไม่เคยมีใครไม่ต้องการเขา และสาวน้อยใต้ร่างก็จะเป็นแบบนั้น วินเซนโซให้คำมั่นกับตัวเอง
สิตาพรส่ายหน้าพลางวิงวอนเมื่อใบหน้าคมก้มลงมาหา ถึงจะไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อนแต่เธอไม่ได้ไร้เดียงสาเสียจนไม่รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตอันใกล้
“อย่าค่ะ...” เธอพยายามส่งเสียงห้าม เบี่ยงหน้าหลบปากและจมูกร้อนๆ ของเขา
“ทำไมล่ะ ไม่ต้องตกใจไปหรอกเรื่องธรรมดาแท้ๆ”
วินเซนโซพยายามปลอบและกล่อมเมื่อเธอเอาแต่ส่ายหน้าหนีเขาจึงกดริมฝีปากจูบซุกไซ้ต้นคอระหงแทน
“ไม่นะ...” ปากร่ำร้องแต่ร่างกายกลับสะท้านไปกับสัมผัสเขา
ริมฝีปากอุ่นร้อนจุมพิตโลมไล้ซุกไซ้ไปทั้งลำคอ เขาดูดเม้มเนื้อนุ่มเบาๆ รู้สึกถึงอาการสะดุ้งของร่างบางยิ่งทำให้กายเขาตื่นเต้นและปวดร้าวด้วยความต้องการ
ลิ้นร้อนโลมเลียใบหูเล็ก ขบเม้มและกัดเบาๆ อย่างหยอกเย้า เป็นครั้งแรกที่เด็กสาวไร้เดียงสากลับปลุกอารมณ์หนุ่มให้ตื่นเพลิด
“อย่า...”
เธอร้องราวกับละเมอ ร่างกายไร้เรี่ยวแรงไปหมด เรียวปากอิ่มถูกประทับปิดในที่สุด สาวน้อยตาเบิกกว้าง สมองหมุนคว้าง
ชายหนุ่มโลมลูบกลีบปากอิ่มด้วยลิ้นอุ่นร้อน คลึงเคล้าดูดดึงไปมาก่อนจะค่อยๆ แทรกปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปากอุ่น
- ผู้เขียน
