Chapter 14 อย่าดื้อนะ

1167 คำ

ความเสียวซ่านแปลกๆ ทำให้ร่างบางสะท้าน สาวน้อยย่นคอหนี เบี่ยงหน้าหลบแต่ไม่พ้น เธอดิ้นรนอึกอักเพราะถูกเขาทาบทับ เรียวแขนกลมกลึงทั้งสองข้างถูกกางออกและกดเอาไว้ห่างจากลำตัว “อืม...ดิ้นสิลูกแกะ” เสียงห้าวห้วนกระซิบยั่ว เขาไล้ลิ้นไปทั่วลำคอและใบหูเล็กนั่น พร้อมๆ กับการขบเม้มรุนแรงจนทิ้งรอยแดงเอาไว้ทั่วไปหมด ความโกรธกำลังถูกแปรเปลี่ยนด้วยความบริสุทธิ์พิสุทธิ์ใส เนื้อนุ่มๆ กลิ่นหอมๆ ทำให้สมองอันชาญฉลาดอื้ออึง ลมหายใจติดขัดปนหอบกระเส่า “อย่า...ปล่อยฉันนะ อย่าทำแบบนี้” สิตาพรอ้อนวอนเมื่อไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ความป่วนมวลในช่องท้องรุนแรงมากขึ้น เมื่อเขาซุกหน้ากับซอกคออีกด้าน จากนั้นชายหนุ่มก็ไล้ลิ้นชิมเนื้อสาวอย่างย่ามใจ สัญชาตญาณบอกสิตาพรว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น มือเล็กๆ สะบัดบิดขืนออกจากมือใหญ่จนเจ็บไปหมด สาวน้อยใช้สติอันน้อยนิดพยายามยกขาขึ้นทำร้ายเขา แต่วินเซนโซรู้ทัน ชายหนุ่มเบี่ยงตัวหลบ แ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม