จังหวะที่เธอยังทำอะไรไม่ถูก ประตูห้องนอนก็ถูกเปิดเข้ามา สาวน้อยหันขวับไปมองอย่างตกใจ ขณะที่ร่างสูงหยุดชะงัก
วินเซนโซกวาดตาไปหยุดที่ปืนในมือของสาวน้อย ดวงตาคมดุหรี่ลงก่อนจะเหลือบขึ้นมองหน้าสวยหวานด้วยดวงตาที่ส่งประกายเยียบเย็น
“คิดจะทำอะไรรึสาวน้อย”
สิตาพรรู้สึกเสียวสันหลังวาบเพียงแค่ถูกเขามองจ้อง สาวน้อยวาดปลายกระบอกปืนหันมาทางเขาทันที เรียวปากอิ่มสั่นจนเธอต้องกัดมันเอาไว้ ก่อนบอกความจำนงของตนเองออกไป
“ฉันจะไปจากที่นี่”
“แน่ใจหรือ เธอคิดว่ามีปืนแล้วจะทำอะไรฉันได้แม่สาวขี้ตื่น” วินเซนโซพูดพร้อมกับหัวเราะหึหึ ในลำคอ ดวงตาคมกลับเรียบเฉยดุดันแม้ว่าเขาจะหัวเราะ ดวงตาคมดุไม่ได้ละจากปืนในมือเธอแม้แต่น้อย
สิตาพรทำตัวหาญกล้าเป็นครั้งแรก เธอจะไม่ยอมเป็นของเล่นของเขาอีกแล้ว มือบางพยายามจับประคองปืนมั่นไม่ให้สั่น
“ไปสิ ฉันแค่จะลงจากเรือไม่ได้คิดทำร้ายใคร”
“แล้วคิดจะลงจากเรือยังไงล่ะทูนหัว เธอค
