บทที่ 19

1576 คำ

วันนี้ต่างคนต่างอยู่ไปเลย รู้สึกเหม็นขี้หน้า ก้านแก้วทำปากขมุบขมิบเมื่อนึกถึงผู้ชายคนนั้น ก่อนจะลุกขึ้นไปควานหาสมาร์ตโฟนรุ่นเก่าในกางเกงยีนที่ใส่กลับมาในค่ำคืนนั้น แต่กลับไม่พบสิ่งใดเลย เพราะนอกจากสร้อยพระกับโน้ตบุ๊กที่ถูกขโมยไปแล้ว สมาร์ตโฟนกับกระเป๋าสตางค์ก็ถูกไอ้เศษสวะนั่นขโมยไปด้วย บ้าฉิบ “อยากจะบ้าตาย” หญิงสาวยกมือขึ้นขยี้หัวตัวเองด้วยความหงุดหงิด แต่บังไม่ทันที่เธอจะเอามือลง ก็รู้สึกพะอืดพะอมเหมือนอยากจะอาเจียนออกมา เธอรีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำ แล้วโก่งคออยู่บนปากชักโครก อาเจียนของเหลวสีแดงสด ที่อัดแน่นอยู่ภายในช่องท้อง เธอรู้สึกเจ็บแปลบตรงซี่โครง เหมือนมีใครมาเหยียบแล้วกระทืบจนซี่โครงแหลกละเอียด อ้วกกก! ของเหลวที่พวยพุ่งออกมาจากปากเป็นจำนวนมาก ทำให้ร่างเล็กเกิดอาการตัวสั่น ปากสั่น ใบหน้าแดงก่ำ น้ำหูน้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บปวด เธอค่อยๆ ล้มตัวลงนอนบนพื้น แล้วยกมือขึ้นปัดเศษ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม