“หึ…คุณมองความรักในมุมมองนี้สินะ”
ก้านแก้วเหยียดยิ้มให้กับความคิดของเขา
“ก็ได้ ฉันจะช่วยคุณ”
“ขอบคุณครับ”
“ไม่ต้องมาขอบคุณ เพราะฉันมีข้อแม้”
“ข้อแม้อะไรเหรอครับ?”
ทีอย่างนี้ล่ะ พูดเพราะขึ้นมาเชียว
“คุณต้องหาแหวนทองให้เจอภายในอาทิตย์นี้ เพราะฉันจำเป็นต้องใช้เงินสามหมื่นบาท ถ้าคุณสามารถบอกที่อยู่ของแหวนนั้นได้ ฉันถึงจะยอมช่วยคุณหาร่างต่อ”
“แล้วถ้าผมหาไม่เจอล่ะ?”
เธอกระตุกยิ้มมุมปาก แล้ววางกล่องข้าวก่อนจะเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ๆ ให้ใบหน้าของเราห่างกันไม่ถึงคืบ
“ฉันก็จะผูกคอตายในห้องนี้”
ในเมื่อการอยู่ต่อ ไม่ต่างอะไรจากกระสอบทรายของไอ้เศษสวะนั่น เธอเลยเลือกที่จะจบชีวิตตัวเอง ให้มันสิ้นเรื่องไปซะ จะได้ไม่ต้องไปขายศักดิ์ศรีอย่างที่เขาต่อว่า
“ผมจะไม่ยอมให้คุณทำแบบนั้นเด็ดขาด”
เสือใหญ่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่จริงจังยิ่งกว่า
“ถ้าไม่อยากให้ฉันทำ ก็นึกให้ออกสิ ว่าแหวนทองนั่นอยู่ที่ไหน” เธอ
