ก้านแก้วไปอาบน้ำทำความสะอาดตัวเอง แล้วหยิบเสื้อยืดกางเกงขาสั้น คุมโทนสีดำลดความสกปรกที่เกิดจากดินโคลนในป่า จากนั้นก็เดินออกมาเก็บกวาดห้อง
“ก้านต้องใส่สายสิญจน์ลงไปนะ”
เธอพูดขึ้นขณะที่กำลังเทเศษกระเบื้องลงถังขยะ
“ไม่อยากให้ใส่ อยากให้โยนทิ้งไปซะ”
เขากลับมาอยู่ในยูนิฟอร์มเดิม นั่นก็คือมีผ้าขนหนูสีดำผืนเดียว เรียกได้ว่าแต่งตัวล่อแหลมในทุกสถานการณ์
“ถ้าไม่ใส่ ได้ถูกหลอกจนสติแตกกันพอดี”
“จะกลัวทำไม มีผัวเป็นผีดูแลอยู่ตรงนี้ทั้งคน”
“มีผัวเป็นผี?” เธอหันไปทำหน้าตางง’งวยใส่เขา
“หรือจะเถียงว่าไม่ใช่หรือไง?” เขาหรี่ตามองกลับ
“ไม่ใช่ เพราะป๋าเป็นแค่ลูกค้าคนหนึ่งที่จ่ายตังค์”
“หึ…ตลกตายล่ะ”
เริ่มดึงหน้าตึงเป็นหนังยาง เปรี้ยๆ~
“หรือไม่จริง?”
คิ้วเข้มผูกโบว์ติดกัน ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหา
“พูดจาแบบนี้ ไม่ต้องไปหงไปหาแม่งแล้ว ร่างอ่ะ”
“อย่าเพิ่งหงุดหงิดสิคะป๋าขา ถ้าไม่ให้หนูลงไ
