“ครับ ต่อไปนี้ผมมีหน้าที่สอนงานคุณนะครับ นั่นโต๊ะทำงานของคุณอยู่ใกล้ๆ ผม มาเริ่มงานกันเลยไหมครับ” เขายิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนและเป็นมิตร
“ก็ดีค่ะ” เธอยิ้มให้เขา อย่างน้อยเลขาฯ ของเขาก็ใจดี ไม่หน้ายักษ์เหมือนเจ้านาย พอทำงานไปได้สักครู่ เขาก็เรียกเธอเข้าไปพบในห้องทำงาน สีหน้าเขาดูสงสัยเหมือนมีคำถาม มองเธอนิ่งอยู่แบบนั้น ไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักที
“คุณมีอะไรคะ เรียกฉันเข้ามาพบแล้วไม่ยอมพูด”
“ถามหน่อยสิ ไม่เคยมีแฟนจริงๆ เหรอ” เขาถามเรื่องที่สงสัย พิงหลังไปกับพนักเก้าอี้ ประสานมือกันบนหน้าตัก
“ฉันไม่มีเวลาสนใจเรื่องพวกนั้นหรอกนะคะ ฉันมีภาระต้องรับผิดชอบ” เธอตอบตามตรง ไม่อยากยียวนเขานักหรอก เดี๋ยวจะคุยกันยาว ไม่ได้ออกไปทำงานเสียที
“ไม่มีใครเอาเป็นแฟนหรือเปล่า นั่นสิ ถึงว่าทำไมยังเวอร์จิ้นอยู่อีก” เขาเคาะนิ้วบนโต๊ะเมื่อตัดสินเธอไปแล้ว
“บ้า! ถ้าธุระของคุณมีแค่นี้ ฉันขอออกไปทำงานก่อนนะคะ” เธอสะบ
