บทที่ 11 เลิกๆไป
สุดท้ายบ้านก็ไม่ได้กลับ ต้องนั่งเหงาๆอยู่แต่ในห้อง ส่วนเจ้าของห้องไม่รู้หายหัวไปไหนแล้วตั้งแต่เที่ยงยันบ่าย แต่มันโชคดีตรงที่แม่ของเลย์หาน้ำหาข้าวมาให้กินโดยที่ไม่ต้องลงไปหาอะไรกินเอง ฉันไม่ใช่เจ้าของบ้าน ไม่กล้าผลีผลามหรอก
' แอ๊ด '
ฉันที่นั่งเล่นมือถืออยู่ หยุดชะงักคิดว่าแม่ของเลย์คงเข้ามาอีก แต่ปรากฏว่าไม่ใช่ คนที่เขามาคือย่าของเลย์ต่างหากล่ะ
“ สบายจังเนอะ! ”
“ สวัสดีค่ะย่า ”
“ หล่อนคือแม่ฝันสินะ ” ทุกคนในครอบครัวเลย์คงจะรู้หมดแล้วมั้ง
“ ค่ะ ”
“ หึ ไม่คิดว่าหล่อนจะกล้าสวมรอยเป็นพี่สาวนะ ”
“ ... ” ก้มหน้านิ่ง รับความผิด
“ ฉันน่ะไม่เคยชอบพี่สาวเธอเลยแม้แต่น้อย ” ไม่ตกใจหรืออึ้งอะไรเลย เรื่องนี้ก็พอจะได้ยินพี่ดาวพูดอยู่เหมือนกัน
“ ส่วนเธอ ฉันก็เห็นบางครั้งบางครา ไม่รู้นิสัยใจคอจะชอบปอกลอก ปลิ้นปล้นเหมือนพี่สาวหรือเปล่า? ”
“ ... ” ไม่พูดตอบ ทำแค่เงยหน้ามอ
