“คุณราฟาเอลไม่ควรทำแบบนี้นะครับ”
“อะไร”
“ที่ท่านออกไปไหนโดยไม่บอกผม”
“ฉันต้องรายงานใครด้วยหรือ”
ราฟาเอลเลิกคิ้วเหมือนตั้งคำถาม ชายหนุ่มยังคงอยู่ในเสื้อผ้าชุดเดิมที่เปียกน้ำทะเลแต่เริ่มหมาดๆ แล้ว ตั้งแต่เขาขึ้นจากน้ำทะเลเมื่อเช้า เขาก็ขึ้นรถทั้งตัวที่เปียกและขับไปเรื่อยๆ รอบเกาะอย่างไม่รีบร้อนที่จะกลับโรงแรม ทั้งที่ไม่ชอบความเหนอะหนะแต่คราวนี้เขากลับปล่อยให้ร่างกายถูกเคลือบด้วยเกลือทะเล เมื่อกลับมาถึงโรงแรมดูท่าทางสุรัตจะเป็นกังวลเดินวนไปวนมาเหมือนหนูติดจั่นเพราะติดต่อเขาไม่ได้นั้นเอง
“งั้นผมคงต้องพูดความจริงว่ามีชาวบ้านไม่ค่อยใจเราเหมือนกัน” สุรัตถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เพราะฉะนั้นท่านควรระวังตัวเองให้มากๆ อาจจะมีพวกที่ชอบใช้ความรุนแรงแฝงอยู่”
“หรือไม่ก็พวกมือที่สามอาศัยสถานการณ์นี้มาทำร้ายผมโดยใช้มือชาวบ้านก็ได้ ใช่ไหม” ราฟาเอลชิงเอ่ยขึ้นก่อนอย่างรู้ทันแล้วยักไหล่แสร้งหยิบหนังสือพิมพ์ภาษ
