“กรี๊ดดด!!!”
อชิรญาหวีดเสียงตะโกนร้องลั่น พอร่างเล็กร่วงกระทบคลื่นทะเลขนาดใหญ่ ก็ไม่อาจช่วยเหลือตัวเองได้
กอปรกับความหวาดกลัวที่แล่นมาเป็นริ้วๆ ทั่วหัวสมอง ร่างเล็กจึงอ่อนเปลี้ยไร้เรี่ยวแรงที่จะต่อสู้กับคลื่นทะเล ร่างเล็กลอยไปตามคลื่นที่ซัดเข้าสู่ท้องทะเลอีกครั้ง หยาดน้ำตาอุ่นหลั่งรินปะปนกับความเค็มของน้ำทะเล
‘เรากำลังเดินสู่ความตายอีกครั้งแล้วใช่ไหม...’
คนที่กำลังถูกคลื่นทะเลลูกใหญ่ซัดลอยเข้าไปในท้องทะเลลึก ปล่อยให้หยาดน้ำตาอุ่นหลั่งรินมาพร้อมๆ การรำพันอยู่ในใจ
ไม่ใช่ครั้งแรกที่ชีวิตนี้ต้องเฉียดกับความตาย ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกคนใจร้ายทำร้ายเจ็บเจียนตาย เมื่อไรชีวิตนี้จะพ้นทุกข์ แม้กระทั่งคนที่ไม่เคยรู้จักกัน ยังทำร้ายเธอครั้งแล้วครั้งเล่า
“เป็นยังไงบ้างอชิรญา ได้กินน้ำทะเลเค็มๆ สักอึกสองอึก รู้สึกดีขึ้นบ้างไหม”
ผู้กองนภพีท์ยืนกอดอกหัวเราะเยาะด้วยความสะใจ ดวงตาคมกริบจ้องมองยังร่
