พ่อเลี้ยงคุยยาว เปลี่ยนแผนเที่ยวกะทันหัน จู่ๆ ก็ขับรถไปถึงน่าน สิงห์โทษว่าเป็นความผิดของเดือนฉาย คงออดอ้อนให้บิดาของตนพาเที่ยวจนไม่เห็นความสำคัญของงาน
มะนาวได้โอกาสตอนที่ความสนใจของสิงห์ไปอยู่ที่โทรศัพท์ รีบฉวยจังหวะลุกขึ้นมาสวมเสื้อผ้า วิ่งหน้าตื่นออกมาจากหลังคอกม้า
“ครับพ่อ มีอะไรอีกไหมครับ”
สิงห์แทบไม่มีสมาธิคุยกับบิดา พยายามยกมือเรียกมะนาวให้อยู่ก่อน
“แค่นี้แหละ... พรุ่งนี้ค่ำๆ เจอกัน”
พ่อเลี้ยงดามพ์ตัดสายเมื่อหมดธุระ
“ฝากไว้ก่อนเถอะยัยมะนาว”
สิงห์ตวัดสายตามองตามหญิงสาวที่วิ่งหนีเขาไปอย่างแสนเสียดาย ในนาทีที่กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่แล้วเชียว ถ้าไม่มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน
ในเวลาต่อมา
มะนาวกลับขึ้นมาทิ้งกายลงนอนบนเตียงภายในห้องนอนของตัวเองทั้งที่ใจยังสั่นระทึก ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าวันนี้จะได้เจอกับเหตุการณ
