“ฟังรึเปล่า?”
“ฟะ ฟัง”
“ฟังเหรอ? ไม่ได้ฟังหรอก ถ้าฟังเธอไม่พยักหน้ารับง่ายขนาดนี้แน่นอน”
“ฟังสิทำไมจะไม่ฟัง”
“หึ! ถ้างั้นไหนบอกมาซิเมื่อกี้บอกว่ายังไงบ้าง”
“ก็พูดว่า...”
“เฮ้อ! ก็เป็นแบบนี้ไงถึงบอกว่าให้เลิกดื้อ ตอนขอให้คุยกันก็ไม่ยอมคุย พอคุยก็ไม่ยอมฟัง รู้แบบนี้น่าจะจับทำเมียให้จบเรื่องตั้งแต่ปีหนึ่ง จับเอาให้ท้องไปเลยดีกว่าไหมเฟียสจะได้เลิกดื้อเลิกงี่เง่ากับผัวสักที”
ซีเจย์พูดแบบไม่สบอารมณ์เลยสักนิด ไม่เลยจริงๆ ส่วนฉันน่ะเหรอคะ ฉันก็แค่...อ้าปากค้าง
“พะ พูดบ้าอะไรของนาย” อยู่ดีๆ ฉันก็รู้สึกว่าเสียงที่พูดออกไปเหมือนจะไม่ใช่เสียงฉัน หรือฉันไม่ได้ยินเสียงตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ
“จะต้องให้ย้ำ? ถ้าให้ย้ำอีกรอบจะคิดค่าย้ำเป็นการซั่มนะเฟียส” ซีเจย์ไม่ได้ดูล้อเล่นเลยยสักนิด สีหน้าท่าทางของเขาดูจริงจังและอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน
“นาย...นายจ้างฉันมาทำให้มิเชลห
