“เฟียส” อยู่ๆ ซีเจย์ก็เรียกชื่อฉันออกมาเบาๆ ท่ามกลางความมืด ฉันที่สะลึมสะลืออยู่ระหว่างหลับกับตื่นก็เลยแค่ส่งเสียงขานรับออกไป
“อือ~” พอฉันขานรับที่นอนมันก็ขยับนิดหน่อยเพราะเขาขยับตัว
“เธอว่า...เราจะนอนกันแบบนี้โดยที่ไม่ทำอะไร...ทั้งที่เราเคยมีอะไรกันได้จริงๆ เหรอ”
“อะ...อื้อ!” ฉันกำลังจะอุทานเพราะตกใจคำพูดของเขาแต่ซีเจย์ดันกอดฉันไว้ซะก่อน
“ปล่อยนะซีเจย์!” ใจฉันตอนนี้ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วค่ะ จากที่สะลึมสะลือจะหลับฉันก็ตาสว่างขึ้นมาทันทีเลย ใจก็เต้นรัวเร็วด้วย ไม่น่าเลยเฟียส ไม่น่าวางใจเลยว่ามันจะไม่เกิดอะไร แล้วเป็นไงมันกำลังจะเกิดแล้วเนี่ยเฟียส!
“ขอกอดหน่อย” เสียงเขามันทุ้มต่ำ ลมหายใจก็ปะทะที่ต้นคอและใบหูจนฉันขนลุก แต่ที่แน่ๆ ฉันกำลังพยายามบิดตัวออกจากเขาสุดชีวิต
“นายบอกจะไม่ทำอะไรไงซีเจย์! ปล่อย!” ไม่ใช่ว่าเคยได้กันแล้วมันจำเป็นต้องได้อีก อย่าลืมว่าวันนั้นเราเมาด้วยกันทั้งคู่และ
