มธุรินดาเดินมาทรุดกายลงนั่งบนโซฟาภายในห้องโถง เหลือบสายตามองหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่บนโต๊ะกระจกหน้าโซฟา พลางยิ้มเหยียดอยู่ตรงมุมปาก ป่านนี้เดนิคอฟ เคอร์ซานอฟ คงเดือดเป็นเจ้าเข้าที่ถูกลูบคมโดยไม่ทันได้ตั้งตัว มือเล็กกำลังจะเอื้อมไปหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านอีกครั้ง แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อมีหนังสือพิมพ์ปึกใหญ่ถูกทิ้งโครมจากทางด้านหลังลงมาบนโต๊ะกระจก ทำเอาแจกันดอกไม้ถึงกับตกแตกกระจายเต็มพื้น
โครม!
เพล้ง!
“คุณคือผู้หญิงที่ไปทำลายงานเลี้ยงของผมเมื่อคืน และคือคนเขียนข่าวลงหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ด้วยใช่ไหม มธุรินดา”
มธุรินดากระตุกยิ้มเย็น เจ้าของเสียงทรงอำนาจ ที่เค้นถามด้วยความโกรธจัด จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเดนิคอฟ อีกทั้งไม่แปลกใจที่อีกฝ่ายรู้ชื่อเสียงเรียงนามของเธอ หญิงสาวผุดลุกขึ้นยืนหันช้าๆ ไปเผชิญหน้ากับคนตรงหน้า ใบหน้างามเชิดขึ้น ดวงตากลมโตจ้องมองเขม็งโดยไม่มีหวาดกลัวและไม่หลบสายตาคมกริ
