แม้จะถูกกายกำยำทาบทับไว้จนกระดิกตัวไม่ได้ มือเล็กยังคงถูกรวบไว้เหนือศีรษะ กระนั้นมธุรินดาก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์ซะทีเดียว หญิงสาวแผดเสียงตะโกนด่าจนหน้าดำ
หน้าแดงไปหมด
“คุณกำลังจะข่มขืนฉัน ปล่อยฉัน! คนสารเลว”
เดนิคอฟหาได้สะทกสะท้านกับคำด่าไม่ ชายหนุ่มยักไหล่ใส่ ปฏิเสธเสียงยียวนกวนโทสะ
“อย่าเรียกว่าข่มขืนเลยคนสวย เพราะอีกไม่กี่นาที ผมสาบานได้ว่าคุณจะต้องร้องครวญครางกับบทรักที่ผมมอบให้ และคุณจะต้องชื่นชมจนลืมไม่ลง”
“ไอ้บ้า! ปล่อยฉัน”
มธุรินดาผงกหน้าขึ้น หมายจะโขกศีรษะใส่คนที่กำลังยิ้มพราวใส่เธอ แต่เดนิคอฟก็ยังไวปานจรวดเหมือนเดิม รีบดึงหน้าหลบได้อย่างรวดเร็ว
“เก็บแรงไว้ร้องครางดีกว่าไหม รินดา”
เดนิคอฟกระซิบสั่ง หลุบสายตามองปทุมถันที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหอบหายใจของผู้เป็นเจ้าของ อยากเห็นปทุมถันคู่นี้จับใจว่าจะงดงามน่ากลืนกินมากเพียงใด มือใหญ่ไวเท่ากับความคิด รีบปลดเสื้อผ้าปอกเปลือกทั้
