“ปีนแบบนั้นเมื่อไหร่จะไปถึง อยากถึงฝั่งโน่นเร็วๆ ไหม” เสริมศักดิ์เอ่ยถาม สุริยันต์หันกลับไปมองโดยขยับมือจับเชือกทางด้านหลังเพื่อหมุนกายไปมอง
“มันไกลครับ” เขาตอบเสริมศักดิ์ที่จู่ๆ ก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้
“เดี๋ยวช่วย”
“ช่วยยังไงครับ”
“ฉันจะทำให้เธอไปถึงฝั่งโน่นได้เร็วขึ้น” เสริมศักดิ์ดึงมีดออกมา
“จะทำอะไรครับ อย่า!!!” เสียงของสุริยันต์ตะโกนลั่นเมื่อเห็นอีกฝ่ายเตรียมตัดเชือกด้านที่เขาเพิ่งปีนมา
“สติ” เสริมศักดิ์ตะโกนในขณะที่สุริยันต์ใช้มือจับเชือกสลับไปทางด้านหลังที่มุ่งหน้าไปยังฝั่งตรงข้าม เขงอเข่าใช้เท้าทั้งสองยันหน้าผาตรงหน้าที่ร่างของเขาจะหล่นร่วงไปกระแทก ถ้าไม่งอเข่าเขาจะเกิดอาการบาดเจ็บที่ขาได้
สุริยันต์หอบหายใจอย่างรุนแรง เหงื่อกาฬไหลพรากไปทั่วร่าง เขาเงยหน้าขึ้นไปด้านบน มือและแขนที่จับเชือกเอาไว้แข็งและตึง นี่ถ้าแขนเขาไม่แข็งแรงต้องหล่นร่วงลงไปในหุบเหวเป็นแน่
“ปีนขึ้นไปสิ” เสีย
