ดวงใจหมอกิต ตอนที่ 2
1264 คำ
นั่งรอไม่นานรถพยาบาลก็ถึง ฉันแทบไม่ต้องพูดอะไรเลยนอกจากแจ้งชื่อและยื่นบัตรประชาชน
ผู้ชายคนนี้เป็นหมอจริงๆ รัวศัพท์ใส่คุณพยาบาลแบบไม่ยั้งจนทำให้ฉันนิ่งไปเลย
พอถึงโรงพยาบาลฉันก็ถูกส่งตัวไปทำแผล
“ส่งไปห้องเอกซเรย์ด้วยนะ” คุณหมอคนนั้นเข้ามาสั่งพยาบาลที่กำลังล้างแผลให้ฉัน
“ต้องเอกซเรย์ด้วยเหรอคะ” ฉันถามย้ำ
“ต้องสิ โทรบอกพ่อแม่หรือยัง มีญาติอยู่แถวนี้มั้ย” ญาติเหรอ มีสิ มีเยอะเลยด้วย ถ้าโทรไปบอกได้แห่กันมาโรงพยาบาลแตกแน่ๆ โดยเฉพาะแม่ อาจโดนบ่นจนต้องเข้าไอซียู
“ไม่มีใครว่างหรอกค่ะ”
“เรื่องใหญ่แบบนี้ พ่อกับแม่ต้องรู้นะ โทรไปบอกให้ท่านหายเป็นห่วงก็ยังดี”
“หมอกิต ตรงนี้เป็นแผลลึกนะคะ” หมอกิตเหรอ เมื่อพยาบาลแจ้งว่าฉันมีแผลลึก หมอคนนั้นรีบขยับเข้ามาดูเลยทันที
“โอเค ต้องเย็บใช่มั้ย ขออนุญาตนะ” พยาบาลเดินไปหยิบผ้าสีเขียวมาคลุมส่วนที่ไม่เกี่ยวข้อง รู้สึกเย็บวาบเพราะแผลที่ต้องเย็บอยู่ตรงหน้าขาพอดี ซึ่งนั่นก็แสดงว่า
คุณหมอต้องเห็นกางเกงในของฉัน
“หมอจะเย็บเองเหรอคะ”
“ครับ”
“น้องคนนี้โชคดีจังเลย แผลสวยแน่นอนค่ะ พี่รับรอง” ฉันยิ้มแหยไม่ได้ห่วงตรงนั้นเลยสักนิด กลัวมากกว่า
“อย่าเกร็ง ไม่เจ็บหรอก”
“มะ หมอก็พูดได้สิคะ ไม่ได้เป็นคนถูกเย็บนี่”
“ขอยาชาครับ” ฉันตายได้นะ แต่ว่าจะตายยังไงก่อน ตายเพราะยาชามันตายได้ที่ไหน
“อื้อ”
“นิดเดียว”
ติ๊ง!
I-tim : โชคดีของแก ยัยคุณหนู รุ่นพี่ติดงานด่วนก็เลยขอเลื่อนบรรยาย
“เยส โอ๊ย! “ลืมไปว่าตัวเองเจ็บอยู่ พอได้อ่านข้อความที่ไอติมส่งมาก็รู้สึกโล่งทันที
“ยังไม่มีใครมารับอีกเหรอ”
“อ่อ ยังค่ะ” ฉันรีบเก็บอาการแล้วหันไปตอบคุณหมอหน้าหล่อที่เดินมาถาม เขาควรไปไหนต่อไหนได้แล้วสักที ไปทำงานดื่มกาแฟหรืออะไรก็ได้ที่ไม่ใช่วนเวียนคอยถามฉันอยู่แบบนี้
“ยังไม่ได้โทรบอกใช่มั้ย” หมอดูหรือเปล่า เปลี่ยนอาชีพเถอะ
“โทรแล้วค่ะ เดี๋ยวก็คงมา” ยังไม่ได้โทรบอกเลยต่างหาก เพราะกำลังทำใจอยู่ ความดื้อรั้นครั้งนี้ทำให้ฉันเกิดอุบัติเหตุแต่ไม่ใช่เพราะตัวเองเป็นเพราะถูกตัดหน้าต่างหาก สำคัญตรงไหนแม่ไม่ฟังอยู่แล้ว หาเรื่องจะยึดคุณนมสดคืนตั้งแต่วันแรกที่ฉันได้ครอบครอง ยังดีที่คุณปู่ช่วยไว้
“ชื่ออะไร”
“หนูเหรอ”
“ก็เราไง” ฉันชี้ตัวเอง
“ชื่อญารินค่ะ”
“หมอกิตครับ ขอโทษแล้วก็ยินดีที่ได้รู้จัก” หมอยิ้มละลายใจมาให้ฉันหนึ่งแมท ที่จริงไม่จำเป็นต้องดูแลขนาดนี้ก็ได้ แต่สิ่งที่หมอคนนี้ทำก็ทำให้ฉันประทับใจได้ไม่น้อย
“ไม่เป็นไรค่ะ ถือว่าฟาดเคราะห์”
“อายุเท่าไหร่แล้ว”
“ยี่สิบค่ะ อยู่ปีสอง มหาวิทยาลัยK”
“ขอแทนตัวเองว่าพี่ก็แล้วกัน เพราะเธอเด็กกว่า” สวมชุดกราวด์แล้วดูเท่ไม่เบาเลย พอแนะนำตัวเสร็จสรรพคุณหมอก็ยึดเก้าอี้ที่ว่างอยู่ทันที
“หมอไม่มีงานทำเหรอคะ”
“ว่างจนถึงบ่ายเลยแหละ พอดีมีงานต้องไปแต่เกิดอุบัติเหตุก่อนก็เลยโทรไปแคนเซิล”
“อ่อ แล้วคนขับรถของหมอเป็นยังไงบ้างคะ”
“ปลอดภัยแล้ว ฟกช้ำเล็กน้อย” ก็ดีแล้วที่ปลอดภัย
“ดีแล้วค่ะ”
“เรื่องรถ พี่จัดการให้แล้วนะ ซ่อมเยอะหน่อยอาจต้องใช้เวลา ส่วนเรื่องค่ารักษาพี่จะจัดการให้ตลอดจนกว่าแผลจะหายสนิท มาล้างที่โรงพยาบาลได้ทุกวันเลยนะ” โชคดีของฉันที่ได้คู่กรณีมีความรับผิดชอบ
“ขอบคุณค่ะ”
“ญาริน”
“แม่ มาได้ยังไงคะ” ฉันรีบลุกจากเก้าอี้เมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเอง แม่มาพร้อมกับกับป้าต้อย พอเห็นฉันก็รีบสาวเท้ารีบเดินมาหาทันที
“แม่บอกแล้วใช่มั้ย” ครั้งนี้แม่น้ำตาคลอและอยู่ในอาการตกใจไม่น้อย
“มันเป็นอุบัติเหตุครับ ผมต้องขอโทษด้วย”
“นี่ คุณหมอกิตค่ะ” ฉันแนะนำคุณหมอให้แม่รู้จัก น่าจะทำให้ถูกด่าน้อยลง
“ผมขับรถตัดหน้าเธอเองครับ” แม่ทำท่าจะอ้าปากต่อว่า แต่ก็ถูกคุณหมอสารภาพตัดหน้าเสียก่อน ไม่อยากนึกถ้าเป็นคนอื่นคงแว้ดๆ ใส่ว่าฉันขับรถเร็ว ไม่แสดงความรับผิดชอบพูดเอาดีเข้าข้างตัวเอง ที่เห็นส่วนมากก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้น
“ต้องขอโทษแทนลูกสาวด้วยนะคะ แกรั้นแบบนี้ประจำ รถคุณหมอเป็นอะไรมากมั้ยคะ” แม่ต้องเสนอความช่วยเหลือให้คุณหมอแน่นอน
“ให้ประกันจัดการเรียบร้อยครับ ผมยินดีจ่ายค่าทำขวัญและค่าเสียเวลาให้ ส่วนเรื่องรถมอเตอร์ไซต์ ผมก็ให้ประกันจัดการเรียบร้อยแล้วครับ อาจจะหลายวันหน่อยเพราะที่อู่ งานค่อนข้างเยอะ” แม่หันมองหน้าฉันแล้วถอนหายใจ
“ไม่เป็นไรค่ะ ทางเราต่างหากที่ต้องจ่ายให้คุณหมอ ส่วนเรื่องรถมอเตอร์ไซต์ถ้าซ่อมไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ”
“แม่”
“เงียบๆ น่ะ”
“ต้องทำแผลทุกวันนะครับ ป้องกันการติดเชื้อ” หมอแทรกเรื่องแผลขึ้นมา ทำให้แม่หันไปคุยรายละเอียดเรื่องอาการบาดเจ็บลืมเรื่องคุณนมสดไปเลย
คิดถึงพ่อจังเลย เมื่อไหร่พ่อจะกลับมาอยู่ไทยสักที อยากให้พ่อกับแม่ได้แลกเปลี่ยนความคิดและเรื่องการเลี้ยงดูลูกบ้าง ถ้าให้เลือกระหว่างพ่อกับแม่ แน่นอนฉันเลือกพ่ออยู่แล้ว ท่านให้อิสระทั้งเรื่องการใช้ชีวิตและการเรียน ส่วนแม่ ตีกรอบให้อยู่ในนั้นเต็มไปด้วยการบังคับและแสนอึดอัดจนไม่เป็นตัวของตัวเอง ฉันดื้อก็เพราะมีเหตุผล
“ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ”
“ยินดีครับ”
“ขอบคุณหมอหรือยัง โชคดีนะที่เจอคู่กรณีรับผิดชอบ”
“ขอบคุณแล้วค่ะ” ที่จริงก็โชคดีอย่างแม่พูดนั่นแหละ คุณหมอกิตคนนี้ดูเป็นคนดี ไม่มีพิษภัย และที่สำคัญหล่อโฮก อย่างกับหลอดไฟเดินได้ ออร่าความขาวเต็มร้อย ออร่าความหล่อเต็มพันให้ล้าน ไม่ใช่แค่หล่ออย่างเดียว ใจดี ใจเย็น สมกับทำอาชีพหมอ เพอเฟ็กที่สุด
“อย่าลืมมาล้างแผลนะ ถ้ามีอาการแทรกซ้อนอะไรก็มาที่โรงพยาบาลได้ตลอดเลย”
“ค่ะ” ฉันตอบกลับพร้อมส่งยิ้มให้คุณหมอ
“ไม่มีอะไรแล้วขอพาลูกสาวกลับบ้านเลยนะคะ ขอบคุณคุณหมออีกครั้งนะคะ”
“ยินดีครับ สวัสดีครับ”
ไม่อยากนึกขึ้นรถแล้วจะต้องเจอกับอะไรบ้าง แล้วก็จริงอย่างที่คิดเอาไว้ แม่ห้ามฉันขับมอเตอร์ไซต์ตลอดชีวิต ถ้ายังรั้นจะงดค่าขนม แล้วยังจะตัดฉันออกจากกองมรดกอีกด้วย ได้ยินคำขู่แล้วก็อยากอ้าปากเถียงจริงๆ ว่าไม่เคยคิดอยากได้ด้วยซ้ำไอ้มรดกที่ว่า
หลังจากเกิดอุบัติเหตุฉันก็ต้องไปล้างแผลที่โรงพยาบาลทุกวัน แปลกที่ไม่เจอหมอกิตอีกเลย คุณนมสดถูกส่งมาที่บ้านหลังจากซ่อมเสร็จ แม่สั่งให้คนเอาไปเก็บไว้ที่ห้องเก็บของพร้อมกับล็อกกุญแจอย่างแน่นหนา ฉันไม่ยอมแพ้หรอก รอให้เรื่องเงียบก่อนค่อยลุยต่อ ตอนนี้ควรทำตัวให้น่ารักเรียกคะแนนความไว้ใจกลับมาให้ครบเสียก่อน
- ผู้เขียน
