...
1354 คำ
เพียงฟ้า...
ตอนนี้ฉันรู้สึกปวดหัวมากๆครั่นเนื้อครั่นตัวไปหมดนี่ฉันต้องป่วยแน่ๆเลยคิดว่านะ ไม่ได้การล่ะต้องลุกขึ้นไปกินยาซะก่อน การพยายามลุกจากเตียงเพื่อหายากินนั้นช่างยากลำบากสำหรับฉันในตอนนี้เหลือเกินเพราะนอกจากจะไม่มีเรี่ยวแรงแล้วฉันก็แทบจะลืมตาไม่ขึ้นมันปวดหัวปวดตาเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมด เพราะคุณวายุคนเดียวเลยที่ใช้งานฉันทั้งวัน
" คุณวายุยังไม่กลับอีกหรอเนี่ยจะเที่ยงคืนแล้วนะ "
ฉันพรึมพรำกับตัวเองเบาๆก่อนจะเดินมาตรงหน้าประตูห้องนอนเพื่อมองหาคุณวายุแต่ก็ไม่เจอ
" สักพักคงกลับมาล่ะมั้ง "
วายุ
ผมนั่งดื่มกับเพื่อนๆนานมากจนคิดได้ว่าผมทิ้งใครคนหนึ่งไว้ที่ห้างสรรพสินค้า ให้ตายสิพอผมรับสายไอ้ราหูเสร็จผมก็ขับรถออกมาเลยตอนนี้เธอจะเป็นยังไงนะ แมร่งเอ้ยคนทั้งคนผมลืมได้ไงวะยัยนั่นยิ่งโง่ๆอยู่ด้วยไม่ใช่ว่ายืนรอผมไม่ยอมไปไหนหรอกนะ
" เฮ้ยพวกมึง กูกลับก่อนนะพอดีพรุ่งนี้มีงานเช้าว่ะลืมสนิทเลย "
ผมเอ่ยบอกพวกมันที่น็อคไปแล้วเป็นบางคนก่อนจะขับรถออกมาซึ่งพวกมันก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมวนรถกลับไปที่ห้างสรรพสินค้าก็เห็นว่าห้างปิดแล้วก่อนจะวนรถกลับไปที่พักของตัวเองหวังว่ายัยนั่นคงกลับไปแล้วนะ
ผมค่อยๆพยุงตัวเองเดินไปเรื่อยๆซึ่งระหว่างทางก็มีคนของผมช่วยเดินมาส่งนี่ผมเมาอย่างนั้นหรอให้ตายสิตอนดื่มก็ไม่ได้รู้สึกเมาอะไรนี่หว่าแถมยังขับรถกลับมาได้ด้วย
เมื่อเดินมาส่งถึงหน้าห้องคนของผมก็ขอตัวกลับไป พอผมเปิดประตูเดินเข้ามาด้านในก็พบว่าใครบางคนกำลังนอนหลับอยู่บนโซฟาแล้วยัยนี่มานอนตรงนี้ทำไมวะหรือว่าเธอมานอนอ่อยผมก็ไม่น่าใช่ ผมเดินเข้าไปใกล้ๆคนที่ยังหลับอยู่พลางนั่งลงพื้นข้างล่างโซฟาจ้องหน้าคนที่นอนหลับไหลไม่รู้เรื่องเพราะตอนนี้ผมเองก็เหมือนจะเดินกลับเข้าห้องตัวเองไม่ไหวเหมือนกัน
" เธอซื้อชุดนอนนี่มาเป็นโหลเลยหรือไงทำไมใส่แต่ชุดแบบเดิม "
ผมพรึมพรำเบาๆกับคนที่ยังหลับอยู่เพราะเมื่อวานเธอก็ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวบางๆที่สั้นเหนือเข่ามานิดๆแล้ววันนี้เธอก็ใส่ชุดแบบเดียวกันอีก
" อื้อ.."
เสียงคนที่นอนหลับอยู่ตรงหน้าส่งเสียงเหมือนรำคาญพร้อมเปลี่ยนท่านอน จากเดิมที่นอนตะแคงมานอนหงาย แล้วผมเป็นบ้าอะไรวะทำไมต้องมานั่งมองยัยนี่ตอนนอนด้วยว่าแต่ตอนนี้มีสิ่งให้ชวนมองมากกว่าใบหน้าเล็กๆของยัยเลขานี่แล้วสิ…
กระดุมที่หลุดออกเม็ดหนึ่งทำให้ผมมองเห็นเนินอกขาวๆดูมๆของคนที่หลับอยู่ ยัยนี่โนบราหรอ!!ตอนนี้สติผมเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วล่ะหรืออาจจะเป็นเพราะเหล้าที่ผมดื่มไปวันนี้นะ บ้าฉิบ!!ผมว่าเธอตั้งใจอ่อยผมแน่ๆ คิดได้แบบนั้นผมจึงลุกขึ้นยืนเตรียมเดินเข้าห้อง แต่ไม่ทันจะหันหลังให้ยัยนี่ก็เปลี่ยนจากขาที่เยียดตรงมาเป็นชันเข่าแทน
ภาพตรงหน้าทำให้ผมถึงกับอ้าปากค้าง ขาขาวๆเนียนๆนั่นชวนมองแต่น่าหงุดหงิดจริงที่ผมต้องมามีอารมณ์กับอะไรแบบนี้ทั้งๆที่ผมก็เห็นอะไรแบบนี้ออกจะบ่อย ยัยนี่คงอ่อยผมจริงๆสินะตอนนี้ช่วงล่างของผมพร้อมจะทำงานแล้ว ปวดฉิบ!!เอาวะลองดูเด็ดไม่เด็ดเดี๋ยวรู้กันคิดได้ดังนั้นผมจึงอุ้มร่างที่หลับไหลไม่รู้เรื่องไปวางบนเตียงนอนนุ่มๆในห้องของผมแต่จะว่าไปถ้ายัยนี่อ่อยผมจริงๆแล้วทำไมเธอไม่ตื่นขึ้นมาวะหรือว่าจะหลับ แล้วถ้ายัยนี่หลับผมก็กลายเป็นผู้ร้ายลักหลับยัยนี่น่ะสิ
เพียงฟ้า
ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังลอยอยู่กลางอากาศและตกลงมาในพื้นนุ่มๆเมื่อลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจเพราะมีใครบางคนกำลังคร่อมร่างฉันอยู่
" ขะคุณวายุเข้ามาได้ยังไงคะ "
ฉันเอ่ยถามคนที่ค่อมร่างฉันอยู่และจ้องฉันอย่างไม่วางตาแล้วทำไมคุณวายุถึงเข้ามาในห้องฉันได้
" ห้องนอนฉัน "
คนที่คร่อมร่างฉันอยู่ตอบ หรือว่าฉันจะเข้าห้องผิด!!
" อะเอ่อ... ฉันเข้าห้องผิดหรอคะจะรีบออกไปเดี๋ยวนี้ค่ะ "
" เปล่า เธอเข้าถูกห้องแล้วเธอต้องการแบบนี้ไม่ใช่หรอ "
หืม? คุณวายุพูดอะไรฉันไม่เข้าใจแต่ตอนนี้ฉันต้องออกไปจากห้องนี้ก่อนเพราะเหมือนคุณวายุจะเมา ฉันได้กลิ่นเหล้าคลุ้งไปหมดและเหมือนว่าคุณวายุจะไม่ค่อยมีสติด้วย
" อะอื้อออ "
ยังไม่ทันที่ฉันจะมุดตัวออกจากคนที่คร่อมร่างฉันอยู่ริมฝีปากร้อนๆปนกลิ่นแอลกอฮอล์ก็ประกบริมฝีปากของฉันเอาไว้อย่างรวดเร็ว ฉันพยายามจะดันตัวคุณวายุออกแต่ก็สู้แรงไม่ได้ยิ่งลิ้นหนาที่สอดแทรกเข้ามาในโพรงปากฉันกำลังตวัดเกี่ยวดึงลิ้นของฉันอยู่ทำให้สติฉันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มันทั้งมึนหัวทั้งเมื่อยสับสนไปหมดปลายลิ้นคุณวายุตวัดไปมาหยอกล้อกับเรียวลิ้นของฉันดูดดึงลิ้นและริมฝีปากสลับไปมาทำให้ฉันรู้สึกร้อนรุ่ม มือข้างนึงจับมือฉันรวบไว้เหนือหัวอีกข้างปลดกระดุมเสื้อฉันทีละเม็ดจนหมด ริมฝีปากคนที่คร่อมร่างฉันอยู่ลดระดับลงมาตรงซอกคอก่อนจะกดจูบและขบเม้มเนื้อคอฉันจนรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ
" อื้มหอมจังหอมทั้งตัวเลย "
คนที่คร่อมร่างฉันอยู่เอ่ยเสียงกระเส่า มือทั้งสองข้างยังคงขย้ำหน้าอกฉันอย่างเอาแต่ใจและฉันก็ไม่มีเรี่ยวแรงจะขัดขืน ฉันรู้สึกเหมือนเปลือกตาทั้งสองข้างของฉันจะปิดลงทุกวินาที
" เต็มไม้เต็มมือจริงๆเพียงฟ้า "
เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นเมื่อริมฝีปากลดระดับลงมาอยู่ที่เนินอก มือใหญ่สองข้างยังคงวุ่นวายกับเนินอกของฉันไม่เลิกไหนจะริมฝีปากร้อนๆที่กดจูบตรงนั้นทีตรงนี้ทีทำให้ฉันสั่นไปทั้งตัว
" หอมหอมจริงๆ "
ใบหน้าแดงก่ำยังคงซุกไซร้ย้ายลงต่ำเรื่อยๆจนถึงแยกร่องสาวเผยให้เห็นดอกไม้งามกลีบชมพูที่ปิดสนิทเมื่อดอกไม้งามนั้นอยู่ข้างหน้า
คนตรงหน้าไม่รอช้ารีบไปตักตวงน้ำหวานจากดอกไม้งามทันที สองมือจับขาให้ชันขึ้นก่อนที่ลิ้นหนาสากจะตวัดขึ้นลงช้าๆไปมาซ้ำแล้วซ้ำอีก ริมฝีปากร้อนผ่าวเคลื่อนไปมาดูดดึงกลีบดอกไม้งามไปมาซ้ำๆความหอมหวานที่ได้รับนั้นยังไม่พอหากแต่สอดแทรกลิ้นเข้าไปแยกกลีบดอกไม้งามออกจากกันสอดเข้าไปลึกๆดึงเข้าดึงออกดูดกลีบดอกไม้สลับไปมาๆ
" อ่าส์ ไม่ไหวแล้วเพียงฟ้าคนของคุณย่าก็เถอะยอมแล้ว "
เสียงแหบพร่าของชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกับเคลื่อนตัวขึ้นมามองหน้าคนที่อยู่ใต้ร่างอีกครั้งเมื่อเห็นว่าไม่มีการตอบรับใดๆ
" นี่เธอหลับหรอเนี่ย หลับได้ยังไง เฮ้!!! "
- ผู้เขียน
