“ยินดีด้วยนะคะ คุณท้องได้สามเดือนแล้วค่ะ”
“วะ..ว่าไงนะครับคุณหมอ ภรรยาผมเป็นอะไรนะครับ”
“ภรรยาคุณท้องได้สามเดือนแล้วค่ะ”
เมื่อได้ยินคำยืนยันชัดเจน มนสิชาทั้งตกใจและก็แอบกังวลอยู่ไม่น้อย เพราะเธอนึกว่าดนย์ไม่อยากมีลูก แต่เมื่อหันไปมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ กลับเห็นเขาน้ำตาไหลแล้วนั่งยิ้มอย่างกับคนบ้า จนเจ้าหล่อนอยากจะบอกคุณหมอว่า..
ฝากโอนไปรักษาที่แผนกจิตเวตด้วยนะคะ
“พี่ดนย์..”
ชายหนุ่มดึงเธอเข้ามากอด แล้วจูบที่หน้าผากมนนานเกือบนาที มนสิชาจึงส่งสัญญาณบอกให้ปล่อยตัวเธอได้แล้ว เพราะตอนนี้ทั้งคู่ยังอยู่ในห้องตรวจ แถมไม่ได้อยู่ด้วยกันแค่สองคน ยังมีคุณหมอและคุณพยาบาลอยู่ด้วย เขาไม่เขินแต่เธอเขินนะ
หลังจากรับยาบำรุงและทำเรื่องฝากครรภ์เรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่จึงพากันไปรับประทานอาหารที่ร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยา ระหว่างที่กำลังรออาหาร ชายหนุ่มสังเกตเห็นว่าที่คุณแม่ดูซึมๆ จึงถามด้วยความห่วงใ
